Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Ζαχαρίας Παπαντωνίου

ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ

Μια παρέα παιδιών τελειώνουν το σχολείο και αποφασίζουν να μείνουν λίγες μέρες στα ψηλά βουνά της Ευρυτανίας. Μέσα από τις δραστηριότητές τους μαθαίνουν τη φύση και τα πλάσματά της, την ομαδικότητα, τη συνεργασία και την ανάθεση ρόλων. 
Όλοι είναι υπεύθυνοι γιατί αποτελούν μια κοινότητα. Τέλος γνωρίζουν ένα μικρό τσοπανόπουλο, τον Λάμπρο, του μαθαίνουν γράμματα και τον παίρνουν  μαζί τους στο χωριό, για να πάει σχολείο.
Διαβάζοντας το βιβλίο, μου κέντρισε το ενδιαφέρον το γεγονός ότι γράφτηκε το 1918 και ήταν το πρώτο βιβλίο ανάγνωσης στο Δημοτικό. Ο απλός λόγος που χρησιμοποιεί αλλά και οι διάλογοι, που δίνουν ζωντάνια και παραστατικότητα, σε κάνουν  να νιώθεις μέρος της ομάδας τους και ζεις μαζί τους  τις μοναδικές αυτές εμπειρίες. Είναι ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες αλλά περνάει κοινωνικά μηνύματα, όπως η ομαδικότητα, η συνεργασία και η προστασία του περιβάλλοντος. Είναι διαχρονικό βιβλίο που διαβάζεται από μικρούς και μεγάλους.
[Εκδότης: ΕΣΤΙΑ,  σελίδες 228, έτος πρόσφατης έκδοσης Νοέμβριος 2011, επανεκδόσεις κάνουν και άλλοι εκδοτικοί οίκοι, όπως ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ, ΝΕΦΕΛΗ, ΚΑΡΑΚΩΤΣΟΓΛΟΥ ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ, ΥΨΙΛΟΝ, ΛΙΒΑΝΗΣ, ΜΙΝΩΑΣ]
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΣ. Η παρουσίαση αυτή έγινε στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Α' τάξης της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη. Το βιβλίο η μαθήτρια το δανείστηκε από την Σχολική Βιβλιοθήκη του 3ου Γυμνασίου Γλυφάδας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου