ΗΛΙΑΝΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΝΑΣ ΑΔΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Το χειρότερο από όλα τα φαινόμενα αυτό το κοινωνικό,
ρατσισμός αποκαλείται,
και στις μέρες μας δυστυχώς επικρατεί,
διχάζοντας ανθρώπους και λαούς
και ολόκληρο τον κόσμο.

Μα να, βλέπεις; Κάποιοι τον εαυτό τους ανώτερο θεωρούν,
και το ατομικό συμφέρον πάνω απ’ όλα βάζουν.
Και έτσι, ο κόσμος τόσο άδικος κατέληξε,
ώστε τα κόκκαλα των παλαιών της ελευθερίας αγωνιστών και ιδεολόγων, 
θα τρίζουν.

Αδικία, διακρίσεις, ανισότητα!
Κοίτα! μα δεν τ βλέπεις;
Πόλεμος παντού και βία,
εκμετάλλευση, σκλαβιά και υποκρισία.
Όλα βάφονται με αίμα.
Αδίκως υποφέρουν άνθρωποι,
αδίκως χάνονται ψυχές μέρα με την μέρα.
Μα, ρατσιστής δεν γεννιέσαι.
Ρατσιστής γίνεσαι,
αν καταφέρουν να σε αλλάξουν, 
να σε κάνουν σαν αυτούς
και στο μυαλό σου τέτοιες απάνθρωπες ιδέες να φωλιάσουν.

Ισότητα, αλληλεγγύη, αδερφοσύνη,
ελευθερία, ανεξαρτησία, ειρήνη,
λέξεις ξεχασμένες,
χαραγμένες όμως στων αιώνων τα βάθη.

Κρίνεσαι για γλώσσα, εθνικότητα, καταγωγή,
θρησκεία, χρώμα, πεποιθήσεις,
ιδέες, έθιμα και ήθη.
Μα κανείς δεν αντιδρά,
μια αντίδραση σε αυτήν την αδικία δεν φαίνεται,
ούτε αμυδρά.
Παρά φόβος κυριαρχεί και αναισθησία.

Εσύ που είσαι ρατσιστής,
κοίτα λιγο πιο βαθιά,
ποιά η διαφορά;
Στοχάσου πιο συνειδητά.
Όλοι τα ίδια έχουν δικαιώματα.

Μην προσπαθείς να το αρνηθείς,
παρά μια νέα αρχή προσπάθησε να κάνεις.
Ωστέ να μπορέσεις μια μέρα τον κόσμο να αλλάξεις,
ένα καλύτερο μέλλον να εξασφαλίσεις
και χαμόγελα σε όλους να μοιράσεις.
Έναν κόσμο που ο ρατσισμός, ο πόλεμος και η αδικία,
ένα τελειωμένο κεφάλαιο για την ανθρωπότητα θα ‘ναι!   

 ΣΣ Το ποίημα αυτό δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ΄ τάξης της καθηγήτριας Αικατερίνης Αθανασίου.