ΓΡΑΦΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (6/2016)

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΧΟΡΟΥ

Ακουγόντουσαν φωνές και γέλια έξω στο πάρκο. Ο μικρός Ντόνι πάλι καθόταν στο δωμάτιό του χαζεύοντας έξω από το παράθυρό του. Του άρεσε να βλέπει τα υπόλοιπα παπάκια της ηλικίας του να παίζουν, να γελούν και να χορεύουν στα δροσερά  καλοκαιρινά απογεύματα. Εκείνος δεν τολμούσε να παίξει μαζί τους. Νόμιζε ότι δεν ήταν ικανός να χορέψει τόσο καλά, όσο οι άλλοι. Έτσι καθόταν μέσα μόνος του στο σπίτι.

Μια μέρα είδε στην παρέα ένα καινούργιο παπάκι κι άκουσε πως το φώναζαν Λένα. Μόλις την είδε ενθουσιάστηκε. Φορούσε ένα γαλάζιο φόρεμα  με άσπρες βούλες και στο κεφαλάκι της είχε ένα ωραίο κάτασπρο φιόγκο. Όταν την είδε να χορεύει, σκέφτηκε: «Πρέπει να την γνωρίσω».

Έτσι μια μέρα πήρε το θάρρος και βγήκε έξω. Οι φίλοι του χάρηκαν που τον είδαν και τον φώναξαν, να παίξει μαζί τους. Ο κολλητός του φίλος ο Τζακ του γνώρισε τη Λένα. Έπαιξαν κρυφτό, ήταν τέλεια μέχρι που άρχισαν να χορεύουν. Τότε ο Ντόνι άρχισε να παραπατάει. «Νταπ, ντουπ» και έπεσε. Κάποια μεγαλύτερα παπάκια γελούσαν μαζί του. Σηκώθηκε, πήγε στο πιο μακρινό παγκάκι, κάθισε και άρχισε να κλαίει. Σκεφτόταν ότι είχε γίνει ρεζίλι και η ντροπή του ολοένα και μεγάλωνε.

Ξαφνικά είδε μια φιγούρα να τον πλησιάζει. Ήταν η Λένα. Αμέσως ένοιωσε καλύτερα. Δεν ήξερε τι να κάνει. Ντρεπόταν πολύ. Εκείνη κάθισε δίπλα του, του έπιασε το χέρι και του ψιθύρισε στ΄ αυτί: «Θα σε μάθω χορό! Τα λέμε αύριο στο πάρκο. Τα μαθήματα αρχίζουν!». «Θα σε περιμένω αύριο στις έξι», απάντησε ο Ντόνι και πήραν κι δυο το δρόμο για τα σπίτια τους.

Την επόμενη μέρα ο Ντόνι και η Λένα συναντήθηκαν στο πάρκο. Ήταν κι δύο τόσο ενθουσιασμένοι! Χωρίς να χάνουν καιρό άρχισαν το μάθημα. Ο Ντόνι δυσκολευόταν  αλλά η Λένα  δεν το έβαζε κάτω. Όμως έπρεπε να κάνουν πολλά και εντατικά μαθήματα για να γίνει ο Ντόνι τέλειος στο χορό. Έτσι κάθε μέρα στις έξι συναντιόντουσαν κρυφά απ΄ όλους για το μάθημα του χορού.

Με τον καιρό η Λένα και ο Ντόνι έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Αποφάσισαν να μην σταματήσουν να ακολουθούν τα όνειρά τους ακόμα κι αν οι άλλοι τους κοροϊδέψουν και ότι δεν θα χωρίσουν  ποτέ και θα μείνουν για πάντα φίλοι.

ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΙΧΑΛΑΡΙΑ

ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία της μαθήτριας στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη.