ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

 του Μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεου Β΄*

Αύγουστος μήνας, και κατά πώς το όνομά του σημαίνει, σεβαστός!

Σεβαστός, όχι πλέον από το προσωνύμιο του Καίσαρα, που θέλησε, 8 χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού, να αντικαταστήσει μ`αυτό τον “έκτο” μήνα του Ρωμαϊκού Ημερολογίου, στα λατινικά Sextilis, αλλά γιατί είναι ο μήνας του που τιμάται το πιό σεβαστό πρόσωπο, που γέννησε η ανθρωπότητα, η άσημη κόρη της Ναζαρέτ, η Μαρία, που μόνη από τους ανθρώπους ονομάστηκε και αναγνωρίστηκε ως Παν-αγία.

Είναι ο μοναδικός άνθρωπος,  που τιμάται και είναι σεβαστό από δύο εντελώς διαφορετικές θρησκείες, από το Χριστιανισμό και το Μουσουλμανισμό.

Σήμερα   3,8 δισεκατομμύρια ανθρώπων την θεωρούν  «άσπιλο παρθένο» «ενάρετο μητέρα του Ιησού» , «αγνή από κάθε κηλίδα μεταξύ όλων των γυναικών»,  και την αποκαλούν «Δέσποινα μας, κυρία μας Μαριάμ», χαρακτηρισμοί, που δεν είναι παρμένοι από Χριστιανικά απολογητικά συγγράμματα ή Θεομητορικά αφιερώματα, αλλά από το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων, το Κοράνι! 

 Μια ακόμη πρωτοτυπία, μια ακόμη ιδιατερότητα του Χριστιανισμού: Κατέστησε μια κατά τα ανθρώπινα μέτρα ασήμαντη εβραία γυναίκα, που γεννήθηκε και έζησε σε μια γωνιά της αχανούς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, πάνω από 2.000 χρόνια πριν, σημείο αναφοράς για όλους τους ανθρώπους,  «σημείο όλου του κόσμου», για να χρησιμοποιήσουμε μια ακόμη αναφορά από το Κοράνιο.

Λίγα, έως ελάχιστα τα στοιχεία, που γνωρίζουμε γι` αυτήν... Τα Ευαγγέλια σιγούν γιά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής Εκείνης, που αξιώθηκε να χωρέσει τον Αχώρητο Θεό...Ελάχιστοι είναι και οι λόγοι Της, που διεσώθησαν. Αρκεί να σημειωθεί ότι η προτροπή της προς τους υπηρέτες στο Γάμο της Κανά «ὅ,τι ἄν λέγῃ (ὁ Χριστός) ὑμῖν, ποιήσατε» (Ἰω. 2, 5) είναι οι τελευταίοι της λόγοι, που αναφέρουν τα Ευαγγέλια.        Από τότε, και ας θυμηθούμε ότι το θαύμα στην Κανά έγινε στην αρχή του πρώτου έτους της δημόσιας δράσης του Κυρίου, και στο εξής η Παναγία με σιωπή παρακολούθησε τη δράση του Υιού της, σιωπηλή έπνιξε τον πόνο της κάτω από το Σταυρό, σιωπηλή πληροφορήθηκε την Ανάστασή Του, σιωπηλή δέχθηκε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, εν σιωπή ως άνθρωπος εκοιμήθη και ως Θεοτόκος εις ουρανούς μετέστη!

Η Μαρία, προσφέροντας οικειοθελώς, αυτόβουλα και ταπεινά τον εαυτό Της στην υλοποίηση του σχεδίου της Θείας Οικονομίας, κατέστη ως αληθώς Θεοτόκος, όρο, που πρώτος ο Ωριγένης το 230 μ.Χ. χρησιμοποίησε και η Γ` εν Εφέσω Οικουμενική Σύνοδος το 431 μ.Χ. καθιέρωσε, Μητέρα του Ενανθρωπήσαντος Θεού και ταυτόχρονα Μητέρα όλων των υπό τον ήλιον ανθρώπων.

Η μορφή Της συνένωσε τα διεστώτα, υπερέβη κάθε όριο, τοπικό και χρονικό, αλλά και κάθε φυλετικό ή πολιτιστικό διαχωρισμό και κατέστη το αιώνιο και αξεπέραστο πρότυπο της Γυναίκας, στο πρόσωπο  της οποίας όλοι αναγνωρίζουν την Μητέρα τους, την Προστάτιδά τους, την καταφυγή και την ελπίδα τους...

Όπως όλοι, και οι Έλληνες...

”Πάνω στα κατάρτια των βαρβαρομάχων καραβιών της Πόλης“ γράφει ο Άγγελος Τερζάκης” κυμάτιζαν τα χρυσά λάβαρα της Παναγίας, που ήταν για το χριστιανικό Κράτος στρατηλάτης μαζi και πολέμαρχος, σαν την Αθηνά. Προς Αυτήν, προς την Υπέρμαχο Στρατηγό, αποτείνεται το θαυμάσιο βυζαντινό τροπάριο, που στην πραγματικότητα είναι ο εθνικός ύμνος του αγωνιστικού Βυζαντίου. Και σαν εθνικό μας ύμνο έπρεπε να το κρατήσει και η απελευθερωμένη Ελλάδα του 21, αν οι λόγιοι και οι πολιτικοί εκείνης της εποχής είχαν την οξυδέρκεια να καταλάβουν την σημασία που παίρνει η παράδοση στη ζωή των Εθνών, και δεν έβλεπαν μόνο την Κλασσικήν Ελλάδα να ενώνεται ηθικά και ιστορικά με το απελευθερωμένο Έθνος, αλλά και την ένδοξη και μεγαλόπρεπη περίοδο της Βυζαντινής χιλιετίας, που μεσολάβησε και σφυρηλάτησε την νέα μας Ελληνοχριστιανική συνείδηση. Δείτε όμως. Αυτό που δεν έκανε το μεταεπαναστατικό Κράτος το έκαμε μόνος του ο Ελληνικός λαός. Έτσι, κάθε φορά που κάποιο μεγάλο εθνικό γεγονός τρικυμίζει στην ψυχή μας, το βυζαντινό τροπάριο αυθόρμητα ανεβαίνει στα χείλη μας και σμίγει με τους στίχους του Σολωμού.”

Γιατί, είναι Εκεινη, που, με την αποκάλυψη της απ’ αιώνος κεκρυμμένης εικόνας της στην ιερά, έκτοτε, νήσο Τήνο, ευαγγελίστηκε την ανεξαρτησία του Γένους και την συνέχιση της πορείας του στο ιστορικό γίγνεσθαι, ως η θεία υπογραφή για την ευόδωση του Αγώνα, την οποία επεκαλείτο ο θρυλικός Γέρος του Μωριά, ο Κολοκοτρώνης, διαβεβαιώνοντας τους συναγωνιστές του ότι «ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για τη λευτεριά της Ελλάδας και δεν μπορεί να την πάρει πίσω»...

Και σήμερα είναι Εκείνη, που με το Πανελλήνιο Ίδρυμα και τον εν αυτώ Πανίερο Ναό Της συνεχίζει τις ευεργεσίες Της προς το Γένος να σκορπίζει και τον καταπτοημένο Λαό μας να στηρίζει, ο οποίος, μπροστά στο Θαυματουργό Της Εικόνισμα, με ελπίδα την προσευχή του ποιητή  ψελλίζει: 

Δείξε μας πάλι την καρδιά σου, Ειρηνοφόρα.

Στους ταπεινούς, η ταπεινή φανερώσου,

Περιστερά πάλι του Νώε μαντατοφόρα,

στήριξε στη γαλήνη τους φτωχούς ανθρώπους. (T. Παπατσώνης)

.......................................

* Ο Σύρου Δωρόθεος Β΄,κατά κόσμον Σταύρος Πολυκανδριώτης, είναι Μητροπολίτης Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας, Μήλου, Κύθνου, Σερίφου, Σίφνου, Κιμώλου, Φολεγάνδρου, Σικίνου και Μυκόνου. Πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και  του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις 17 Αυγούστου 2013 στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.