«Η αμοιβή ήταν ιδιαίτερα…»

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Το πλοίο ξεκίνησε, αν και ο καιρός ήταν πολύ κακός! Από την πρώτη στιγμή άρχισα να φοβάμαι. Κοιτούσα γύρω μου την άγρια θάλασσα και τα μαύρα σύννεφα που όλο και πυκνώνανε. Παρ’ όλα αυτά οι υπόλοιποι ναύτες ήταν πιο ψύχραιμοι, αφού είχαν περάσει πολλές δύσκολες καταστάσεις.

Μόλις μαζέψαμε την άγκυρα, αμέσως τραβήχτηκα μέσα, φοβούμενος την ερχόμενη καταιγίδα. Από το φινιστρίνι της καμπίνας μου μπορούσα να διακρίνω τον θυελλώδη άνεμο που δυνάμωνε όλο και περισσότερο, παρασέρνοντας όλα τα πράγματα που ήταν έξω. Δυστυχώς το ταξίδι αυτό δεν μπορούσε να ακυρωθεί, διότι το φορτίο ήταν μεγάλο και η αμοιβή τεράστια. Έστω και μια μέρα να καθυστερούσαμε, η αμοιβή θα ακυρωνόταν. Δεν είχαμε άλλη επιλογή παρά να μεταφέρουμε το φορτίο.

Λίγη ώρα μετά με φωνάζουν στα μαγειρεία την ώρα που η βροχή άρχιζε να δυναμώνει και τα κύματα να μεγαλώνουν.

Μπαίνοντας αντίκρισα τους υπόλοιπους ναύτες να υποφέρουν από έντονο πονόκοιλο σχεδόν ανίκανοι να κάνουν οτιδήποτε. Ο μάγειρας μου εξήγησε πως ο αδίστακτος πλοίαρχος τον πρόσταξε να σερβίρει στους ναύτες ακόμη και το πρόσφατα μουχλιασμένο φαγητό μας. Έτσι ήμουν ο μόνος που είχε απομείνει. Αντιμέτωπος με τα κύματα. Ολομόναχος!

Τότε ξεκίνησαν τα γιγαντιαία κύματα της φουρτούνας να τραντάζουν το πλοίο. Πιασμένος από τα ακρινά κάγκελα έβλεπα τα κύματα που συγκρούονταν μανιωδώς. Έντρομος παρακολουθούσα τα ορμητικά νερά, που σαν χείμαρρος έρχονταν πάνω μου θαλασσοδέρνοντας με. Παρασύρθηκα έως την πρύμνη του πλοίου πέφτοντας σε μερικά βαρέλια με δύναμη!

Μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες καταφέραμε να φτάσουμε στον προορισμό μας, μετά από δύο μέρες. Ευτυχώς η αμοιβή ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητική. Εύχομαι να μην αντιμετωπίσω ξανά ένα τέτοιο περιστατικό ή τουλάχιστον μόνος μου…

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΝΤΑΝΙΕΛ ΚΑΡΓΙΩΤΗΣ

ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία του μαθητή στο πλαίσιο του μαθήματος της  Νεοελληνικής γλώσσας, της καθηγήτριας Ζαφειρίας Παπαδημητρίου.