Ελλήνων νόστος(5)

  «Ο καημός της ξενιτιάς» 

Έλληνας και ξενιτιά είναι έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες! Από τον νόστο του ομηρικού Οδυσσέα μέχρι τα δημοτικά τραγούδια της ξενιτιάς και από το λαϊκό τραγούδι για τον ξενιτεμό των Ελλήνων στον 20ο αιώνα μέχρι τα σύγχρονα κείμενα για το φευγιό των νέων στο εξωτερικό, κοινό στοιχείο είναι τα έντονα συναισθήματα που εκφράζονται.  Συναισθήματα που ένιωσαν και τα παιδιά μέσα από το μάθημα της Λογοτεχνίας, της καθηγήτριας Ζαφειρίας Παπαδημητρίου, μπήκαν στη θέση των ξενιτεμένων και έγραψαν επιστολές, ημερολόγια, ποιήματα, αλλά και ζωγράφισαν με συγκινητικό τρόπο!

Αγαπημένη μου οικογένεια.

Μου έχεις λείψει πάρα πολύ εσύ και η πατρίδα μας. Θέλω να ξέρεις ότι σας αγαπάω και ξέρω ότι κάποια μέρα θα τα ξαναπούμε κι από κοντά. Αποφάσισα να σας στείλω αυτό το γράμμα για να σας εξηγήσω πως είναι η ζωή ντου μετανάστη.

Έχω τεράστια αγάπη για την πατρίδα και τα υπέροχα έθιμά της. Ξέρω ότι αυτή η περίοδος είναι δύσκολη για όλους όμως νοσταλγώ το ωραίο μου ξύλινο σπιτάκι και τον λουλουδένιο κήπο μου. Μου λείπουν οι ατελείωτες βόλτες που έκανα με τους φίλους. Τώρα όμως χάθηκαν τα πάντα, για μένα πλέον δεν έχει νόημα η ζωή! Να ξέρετε ότι είμαι βαριά άρρωστος σχεδόν ετοιμοθάνατος. Μας έχει καταβάλλει η αρρωστια και η μιζέρια.

Αν πεθάνω, λίγο πριν, θα ήθελα να είχα νερό από τον τόπο μου, μήλα απ’  την μηλιά μου και σταφυλάκι από την πανέμορφη κληματαριά μου.

Να μου φιλήσεις την πολυαγαπημένη μου αδελφούλα, θα περιμένω με αγωνία το γράμμα σας.

Με αγάπη

Ο ξενιτεμένος

Δάκρυα, λύπη και θυμός

χωρίς νερό χωρίς φαΐ

χωρίς πατρίδα. Μα

πως θα ζήσουμε εμείς

οι μετανάστες μακριά

από τον τόπο μας, τα σπίτια μας

τις οικογένειές μας

η ζωή πολλές φορές

είναι άδικη, κι αν όμως

αυτό είναι το νόημα; 

ΔΙΟΝΗ ΧΟΝΤΟΛΙΔΗ