Ελλήνων νόστος(6)

  «Ο καημός της ξενιτιάς» 

Έλληνας και ξενιτιά είναι έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες! Από τον νόστο του ομηρικού Οδυσσέα μέχρι τα δημοτικά τραγούδια της ξενιτιάς και από το λαϊκό τραγούδι για τον ξενιτεμό των Ελλήνων στον 20ο αιώνα μέχρι τα σύγχρονα κείμενα για το φευγιό των νέων στο εξωτερικό, κοινό στοιχείο είναι τα έντονα συναισθήματα που εκφράζονται.  Συναισθήματα που ένιωσαν και τα παιδιά μέσα από το μάθημα της Λογοτεχνίας, της καθηγήτριας Ζαφειρίας Παπαδημητρίου, μπήκαν στη θέση των ξενιτεμένων και έγραψαν επιστολές, ημερολόγια, ποιήματα, αλλά και ζωγράφισαν με συγκινητικό τρόπο!

Αγαπημένοι μου γονείς,

Γράφω για να σας πω ότι είμαι καλά, μένω σε ένα σπίτι με άλλους Έλληνες μερικά χιλιόμετρα έξω από το Αμβούργο. Εδώ κάνει κρύο και έχει χιόνια πολλά, αλλά έχω συνηθίσει από τους χειμώνες στο Πωγώνι. Εδώ ευτυχώς υπάρχουν πολλές δουλειές, έχει και νοσοκομεία και αγορές, φαρμακεία, μανάβικα και πολλά ακόμα.

Εγώ έχω βρει δουλειά σε ένα φούρνο. Σηκώνομαι από τις 3 για να ζυμώσουμε το ψωμί. Ο φούρναρης είναι καλός άνθρωπος, δεν καταλαβαίνω την γλώσσα, αλλά κάθε μέρα μου δίνει ψωμί που περισεύει και βρίσκουμε όλοι και τρώμε. 

Στο τέλος του μήνα που θα πληρωθώ για πρώτη φορά θα στείλω και σε σας. Να μου προσέχεις τον πατέρα, να μου φιλήσεις τα αδέλφια. Μου λείπετε όλοι πολύ!

 Να προσέχετε με αγάπη ο γιός σου.  

ΑΝΔΡΙΑΝΑ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ