ΠΑΡΑΜΥΘΟ…ΛΟΓΕΙΑ (6/23)

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ 

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα κορίτσι που τη λέγανε Σμαράγδα. Ήταν ορφανή και ζούσε με τη γιαγιά της σε μία καλύβα στο δάσος. Το όνομά της το πήρε γιατί τα μάτια της ήτανε πράσινα μεγάλα και γυαλιστερά. Παρόλο που ήταν φτωχή, ήταν το πιο ευτυχισμένο κορίτσι του χωριού.

Μία μέρα το κορίτσι πήγε να φέρει νερό στη γιαγιά της. Ήταν τόσο χαρούμενη που μπορούσε να πάει μόνη της βόλτα στο πηγάδι. Αφού έφτασε και πήρε λίγο νερό, άρχισε να παρατηρεί το πόσο όμορφη είναι.

Όταν γύρισε στο σπίτι μίλαγε πολύ άσχημα στη γιαγιά της, «Εγώ είμαι το πιο όμορφο κορίτσι του κόσμου γιατί είμαι στην πιο βρωμερή καλύβα του κόσμου;». Κάθε μέρα που πήγαινε το κορίτσι στο πηγάδι γινόταν όλο και χειρότερη αλλά η γιαγιά δεν μπορούσε να περπατήσει μέχρι το πηγάδι για αυτό την άφηνε να πηγαίνει μόνη της.

Μετά από κάποιες ημέρες έχετε και μία παιδική φίλη της γιαγιάς, ή Λιο καιτης είπε το πρόβλημα της. Αυτή πήρε ένα παραμορφωμένο καθρέφτη και άρχισε να λέει: «Ψάχνω το ομορφότερο κορίτσι του κόσμου». Τότε το κορίτσι ανταποκρίθηκε: «Εγώ είμαι!», «Δεν το νομίζω! Εγώ βλέπω ένα όμορφο κορίτσι πού από την αγένεια της έγινε άσχημο. Δες και μόνη σου». Το κορίτσι τρόμαξε από το παραμορφωμένο πρόσωπό της. Για αυτό δεν ξαναμίλησε άσχημα ποτέ ξανά σε κανέναν, και έμαθε να μην τονίζει την εξωτερική ομορφιά μόνο αλλά να ενδιαφέρεται και για την καλλιέργεια του χαρακτήρα της.

 ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ ΠΑΝΤΑΖΑΤΟΥ

ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί μαθητική εργασία που έγινε με αφορμή την παρουσίαση, από την καθηγήτρια Γεωργία Αλειφέρη, παραμυθιών που ανθολογούνται στο σχολικό εγχειρίδιο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α’ Γυμνασίου, όπου οι μαθητές και οι μαθήτριες δοκίμασαν τις δυνάμεις τους στη συγγραφή παραμυθιών.