Μεγάλη Παρασκευή

 Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ 

του Φώτη Κόντογλου* 

«Τετέλεσται»! φώναξε ο πολυβασανισμένος Χιαστός από πάνω από το σταυρό κι έγειρε την κουρασμένη κεφαλή Του. 

Μ’ αυτή τη λέξη σφραγίστηκε το έργο που έκανε πάνω στη γή για τη σωτηρία μας Τελειώσανε πια όλα όσα έπρεπε να κάνει: Η διδασκαλία του, οι θεραπείες, τα άλλα θαύματα, οι συμβουλές, οι προφητείες, οι πειρασμοί, οι αγωνίες, τα πάθη, η θανάτωση του κορμιού, που το αίμα του χύθηκε για την αγάπη των ανθρώπων. 

Η μεγάλη κείνη μέρα ήτανε Παρασκευή κατά το βράδυ και ξημέρωνε Σάββατο. Λοιπόν εκείνο το Σάββατο ξεκουράσθηκε στην αγκαλιά της γης, που την έπλασε ο ίδιος. Αυτή την αγιασμένη μέρα σφαλίσανε τα βλέφαρά του κορμιού του, ξαπλώσανε τα πληγωμένα μέλη του. «Αναπεσών εκοιμήθη ως λέων και ως σκύμνος», κατά την προφητεία που είπε ο Ιακώβ για τον Χριστό, πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια. : «Ξάπλωσε και κοιμήθηκε σαν λέοντας σαν λεονταρόπουλο. Ποιος θα τον ξυπνήσει»;

Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής ψέλνεται ο Επιτάφιος Θρήνος. Όλοι οι ύμνοι και τα τροπάρια είναι κατανυκτικά. Αλλά κανένα δε φτάνει σε ύψος πνευματικό, σε ουράνια αγνότητα, σε θερμή τρυφερότητα, αλλά και σε θριαμβευτική μεγαλοπρέπεια και ιερόν οίστρο τον Κανόνα του Επιταφίου, που τον σύνθεσε η αγιασμένη αηδόνα της Εκκλησίας, η Κασσιανή. 

Αυτός ο θεσπέσιος ύμνος, αυτό το αγγελικό μελούργημα, είναι το «Κύματι θαλάσσης», που ψέλνεται με μια μουσική αληθινά αρχαγγελική Ποιος ετεχνούργησε έναν άλλον τέτοιον ύμνον, που δίνει στον άνθρωπο φτερά για να πετάξει, συνεπαρμένος από μια χαρά κάποιου άλλου κόσμου! «… Αλλ’ ημείς ως αι νεάνιδες, τω Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γαρ δεδόξασται»! «Ιδού γαρ εν νεκροίς λογίζεται ο εν υψίστοις οικών και τάφω σμικρώ ξενοδοχείται. Ον παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας». Ύψος λειτουργικόν και ευφροσύνη. Εξόδιος ύμνος χωρίς σαρκική λύπη, γιατί τη σβήνει ο θρίαμβος της Αναστάσεως.

…………………………

* Ο Φώτης Κόντογλου, το πραγματικό του επώνυμο είναι Αποστολέλης [Κυδωνίες, (Αϊβαλί) Μικράς Ασίας, 8 Νοεμβρίου 1895 - Αθήνα, 13 Ιουλίου 1965] ήταν λογοτέχνης και  ζωγράφος. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, την Παρασκευή 7 Απριλίου 1961.