Βαγγέλης Ρόζος

ΕΝΑΣ ΑΤΕΡΜΩΝ ''ΒΙΑΣΜΟΣ'' Ο ΚΑΙΡΟΣ ΜΑΣ

του Βασίλη Λάμπογλου*

Μαγαρισμένοι, βουλιμικοί, κακότροποι, μισεροί, λακέδες λυσσάνε να κρατηθούν πέριξ του "άνακτος" και της αυλής του.

Νιώθω πως κινούμαι σε έναν βούρκο μαύρης ψυχής και μιαρού νου με όλα αυτά που διαβάζω, που βιάζουν παρά φύσιν και κατά εξακολούθηση -μα και ίσως με κάποια ιδιότυπη "συναίνεση" από μέρους μας- ήθη, συνειδήσεις, δίκαιο, λογική.

Και θέλω να πάρω μια βαθιά καθαρή ανάσα, να χαθώ σε ένα χαμόγελο αληθινό, να ακούσω μια άδολη κουβέντα, να πέσω σε μια ζεστή αγκαλιά... ταπεινά "πράγματα" που πλέον δεν ανταμώνονται στη διαβατάρικη ζήση μας.

Και αναζητώ με πεθυμιά τις σκέψεις ενός μικρού παιδιού, τα καμώματα ενός "τρελλού", τα έργα αγαθών γερόντων, κάποιον "Ιαβέρη" του καιρού που ξεμπροστιάζει ότι μας προσφέρεται από τη "καθεστηκυία" τάξη του τόπου μας.

Αυτή  που λυσσομανά να μας  "εκπαιδεύσει" να συνηθίσουμε... 

Βλέπεις, πάντα το ''Τέρας'' μας μοιάζει σαν το συνηθίζουμε...                                                    Και ματαθυμήθηκα τη  γνώριμη φιγούρα τηs πλατείας ενόs όμορφου χωριού, τηs Κατούνας Αιτωλοακαρνανίας. Εκεί που ένας φτωχός, άνεργος άνθρωπος με πολλά προβλήματα καθημερινότητας και επιβίωσης ''περιφέρεται'' ανάμεσα σε τραπέζια, γέλια και ενίοτε κακότροπα σχόλια.

Βλέπεις, τα αγαθά (με τη πραγματική ετυμολογία της λέξης) ''πετεινά'' του ουρανού, πάντα δυσκολευόντουσαν  με τη  ''συνάφεια '' των πολλών, των ''κανονικών''.

Για τον Βαγγέλη Ρόζο λέω...

Τον Βαγγέλη Ρόζο  που σεργιάνιζοντας στη  πλατεία  του χωριού βρήκε ξεχασμένο στη καρέκλα της ταβέρνας ένα φάκελο. Ένα φάκελο με 4.000 ευρώ στο περιεχόμενο του, που ανήκε σ' ένα ζευγάρι που είχε υποδεχτεί τον άρτι αφιχθέντα αδελφό τους  από την Αγγλία. 

Ο Βαγγέλης Ρόζος - ανάμεσα σε τραπέζια, γέλια και κακότροπα σχόλια- δεν αμφιταλαντεύτηκε στιγμή και κίνησε για το Αστυνομικό Τμήμα του χωριού, όπου και παρέδωσε τον φάκελο με τα χρήματα. 

Και σαν οι κάτοχοι του φακέλου, αλαφιασμένοι την επόμενη μέρα προσέφυγαν στο τμήμα για να δηλώσουν την απώλεια των χρημάτων, έκπληκτοι άκουσαν για τον "άγγελο τους" που τους συνέτρεξε.

Και αναζητώντας τον Βαγγέλη για να τον ευχαριστήσουν για το ανέλπιστο δώρο, κατευθύνθηκαν στη πλατεία του χωριού, όπου τον βρήκαν ανάμεσα σε τραπέζια, γέλια και κακότροπα σχόλια. Του πρόσφεραν συγκινημένοι μια  μεγάλη αγκαλιά  και σαν τον ρώτησαν γιατί δεν  κράτησε τα χρήματα , ο Βαγγέλης - αυτό το αγαθό πετεινό του ουρανού-, του είπε... "πως εγώ είμαι τίμιος και δεν θα μπορούσα να πάρω τα χρήματα" . 

Ο Βαγγέλης Ρόζος... χωρίς δουλειά, φτωχός και ανάμεσα σε τραπέζια, γέλια και κακότροπα σχόλια, μας θύμισε πως οι πολύφερνες λέξεις στους καιρούς μας δεν έχουν εκπέσει ολοκληρωτικά.

"Εγώ είμαι τίμιος"... 

Οι ευγενικοί κάτοχοι των χρημάτων, πρόσφεραν στον Βαγγέλη ένα χρηματικό ποσό και τον εφοδίασαν με  διάφορα είδη, τα οποία είχε χρείας ο καλοσυνάτος και ταλαιπωρημένος Βαγγέλης της πλατείας της Κατούνας.                                                             

Πώς το λέει ο Ποιητής, για την θλίψη της απέραντης μας μετριότητας, το καμαράκι και για τούς πεισματάρηδες που παλεύουν να εξουδετερώσουν την φθορά;                                           Γιατί έτσι νικιέται η φθορά.

Με Φωτεινούς  Ανθρώπους όπως ο Βαγγέλης Ροζος.

Υπόκλιση βαθιά στην καθαρότητα αυτού του Ανθρώπου, στην εντιμότητα και στην αξιοπρέπεια αυτού του πλάσματος . 

Ανάμεσα σε τραπέζια, γέλια και κακότροπα σχόλια...

"Εγώ είμαι τίμιος ... "   Ταιριαστά  που λογίζεται το  καθάριο και ζεστό Φώς σε κάποιους...

Δεν με πιστεύετε...

Κοιτάξτε ξανά το αγαθό (μακρύ ήθος) πρόσωπο του Βαγγέλη...

Δύο χρόνια πριν, μα ποιος λογαριάζει τον χρόνο με την ομορφιά της ψυχής;

Έτσι για μια ανάσα στις βαρύπνοες μέρες μας.

Να προσέχετε εκεί έξω...

………………………………….

*Ο Βασίλης Λάμπογλου είναι οικονομικός αναλυτής.