Η ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΓΙΟΡΤΗ ΓΕΜΑΤΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ

Η σχολική γιορτή για την 25η Μαρτίου, του 3ου Γυμνασίου Γλυφάδας, δεν ήταν απλώς μια εκδήλωση μνήμης. Ήταν ένα ταξίδι στην Ιστορία, μια υπενθύμιση της ελληνικής ψυχής, της λεβεντιάς, αλλά και των δυσκολιών που πέρασε το έθνος για να φτάσει ως εδώ. Η λαμπρή γιορτή της εθνικής επετείου πραγματοποιήθηκε στο κατάμεστο από μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς θέατρο Μελίνα Μερκούρη, στις 24 Μαρτίου.  Το θεατρικό δρώμενο «Ξύπνα Ραγιά» που περιλάμβανε διαλόγους, αφηγήσεις, χορούς και τραγούδια ήταν βασισμένο στο θεατρικό έργο «Το μεγάλο μας τσίρκο» του Ιακώβου Καμπανέλλη. 

Οι μαθητές και οι μαθήτριές εκτός από την αφήγηση γεγονότων του 1821, αναπαρέστησαν  ήρωες της επανάστασης και μίλησαν για αυτούς. Επίσης, με τη συνοδεία της μαθητικής χορωδίας αλλά και παραδοσιακών χορών, διέδωσαν έμμεσα το μήνυμα της 25ης Μαρτίου και της εξέγερσης των Ελλήνων ενάντια του οθωμανικού ζυγού. Έχοντας μόνο έναν στόχο, την ελευθερία, οι πρόγονοί μας θυσίασαν την ζωή τους για ένα καλύτερο αύριο για τον ελληνικό λαό. Με μόνο ένα σύνθημα στο μυαλό, Ελευθερία ή Θάνατος, δεν δίστασαν να διεκδικήσουν την ελευθερία τους, παρά τη μεγάλη στρατιωτική διαφορά ανάμεσα σε αυτούς και στον οθωμανικό στρατό.

Η εορτή ξεκίνησε με μια μικρή εισαγωγή από δύο αφηγητές, με σκοπό να εισάγουν στα γεγονότα που προηγήθηκαν της μεγάλης επανάστασης. Όπως η δράση του Ρήγα Βελεστινλή και διαφόρων διανοούμενων , οι οποίοι προετοίμασαν το έδαφος για την ελληνική επανάσταση καλλιεργώντας  στα μυαλά των ταλαιπωρημένων Ελλήνων ιδέες για την σημασία της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας. Στη συνέχεια η χορωδία  απέδωσε το «Θούριο», το πασίγνωστο και μεγάλης σημασίας τραγούδι που σημάδεψε την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης, δίνοντας δύναμη και κουράγιο στους Έλληνες αγωνιστές. Στο τέλος της Α’ σκηνής μαθητές χόρεψαν έναν Καλαματιανό.

Η Β’ σκηνή ξεκινάει με την παρουσία του Ραγιά και ύστερα ακούγεται από την χορωδία το τραγούδι «Ωδή Στον Γ. Καραϊσκάκη» ένα τραγούδι με σοβαρό και λυρικό τόνο. Στην συνέχεια μαθητές όλων των τάξεων απάγγελλαν ποιήματα μεγάλων ποιητών κρατώντας στα χέρια τους γραμμένες πάνω σε ένα χαρτί όλες τις αξίες για τις οποίες αγωνίστηκαν και πολέμησαν οι Έλληνες επαναστάτες. Παράλληλα η χορωδία  συγκίνησε ερμηνεύοντας το τραγούδι  «Τσάμικος», ενώ τα παιδιά του χορευτικού εκτέλεσαν με ρυθμικές κινήσεις τον ηπειρωτικό «Κοφτό». Λίγο πριν το τέλος της σκηνής παρουσιάστηκε ένα  σχετικό βίντεο , ενώ ακούστηκε ηχητικά το ποίημα του Διονυσίου Σολομού «Άκρα του Τάφου Σιωπή». 

Η Γ’ σκηνή, περίεχε μια μικρή αφήγηση των γεγονότων της επανάστασης, δίνοντας έμφαση σε γεγονότα και μάχες όπως η μάχη στο Μανιάκι εναντίον του Ιμπραήμ, όπου ο θρυλικός Παπαφλέσσας με τα παλικάρια του, αν και πολύ λιγότεροι σε αριθμό, έδωσαν μια μάχη που μόνο συναισθήματα περηφάνιας και θαυμασμού δημιουργούν στο έθνος έως σήμερα και για πάντα, η ναυμαχία του Ναβαρίνου και οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι θύμισαν το σθένος των αγωνιστών Η σκηνή ολοκληρώθηκε με βίντεο όπου η αναφορά στη στάση των Μεγάλων Δυνάμεων ανέδειξε τις προκλήσεις εκείνης της εποχής.

Στη Δ’ σκηνή εμφανίζονται ξανά οι δύο αφηγητές( ο Ρωμιός και το Ρωμιάκι) και εισάγουν στην νέα φάση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, υστέρα από την ανεξαρτητοποίηση της χώρας. Δίνεται έμφαση στην πολιτική αστάθεια της χώρας μετά την δολοφονία του Καποδίστρια έως την άφιξη του βασιλιά Όθωνα, τοποθετημένος από τις μεγάλες δυνάμεις. Τονίζεται ακόμη η δυσαρέσκεια του λαού , ο οποίος απαιτούσε από τον βασιλιά να παραχωρήσει σύνταγμα , ως ένα τρόπο προστασίας από τις υπερεξουσίες του ίδιου, και ελπίζοντας σε ένα καλύτερο και πιο όμορφο μέλλον.

Η πέμπτη και τελευταία σκηνή ξεκινάει με την ερμηνεία του συγκινητικού τραγουδιού «Φίλοι και αδέλφια» από την χορωδία, ενός τραγουδιού αναφερόμενου στα γεγονότα της επανάστασης της  3ης Σεπτεμβρίου του 1843, όπου όλος ο λαός της Αθήνας ανεξαρτήτως ηλικίας , επαγγέλματος και φύλου συγκεντρώθηκε έξω από τα ανάκτορα, απαιτώντας την παραχώρηση Συντάγματος. Ύστερα ακολουθεί η ευχάριστη σκηνή με το άγαλμα του Κολοκοτρώνη και ο «Τσάμικος» χορός από τους μαθητές, που έκανε όλους τους θεατές να χειροκροτούν με ενθουσιασμό και καμάρι για τα παιδιά . Στη συνέχεια σε κλίμα πανηγυρικό τα παιδιά σε ζευγάρια χόρεψαν ρυθμικά τον νησιώτικο «Μπάλο» ενθουσιάζοντας και πάλι τους παρευρισκόμενους με τον ρυθμό τους και την ζωντάνια τους. Καθώς το έργο φθάνει στο τέλος του, παρουσιάζεται ένα ακόμη βίντεο με ισχυρό μήνυμα . Το έργο κλείνουν τρεις μαθητές της διαβάζοντας το κείμενο «Οι Δικοί μου Ήρωες».

Αξιοσημείωτη είναι η στιγμή λίγο πριν τον Εθνικό Ύμνο, που όρθιοι έψαλαν όλοι οι παρευρισκόμενοι.  Η σιωπή που απλώθηκε, η σκέψη ότι η ελευθερία δεν ήταν ποτέ δεδομένη. Ήταν το αποτέλεσμα θυσιών, αγώνα, αίματος και μιας πίστης που δεν λύγισε ποτέ.

Αυτή η σκέψη που  θυμίζει πως η Ιστορία δεν είναι απλά κάτι που διαβάζουμε στα βιβλία, αλλά κάτι που ζει μέσα μας, στις αξίες που κουβαλάμε και στις επιλογές που κάνουμε.

Ας κρατήσουμε κάτι από αυτή τη θυσία. Όχι μόνο σαν ιστορική ανάμνηση, αλλά ως στάση ζωής. Για να μπορούμε να κοιτάζουμε μπροστά με το ίδιο θάρρος και την ίδια αποφασιστικότητα.

Την εορτή επιμελήθηκαν οι καθηγήτριες Σωτηρία Χριστινίδου και Νίκη Κυριαζή, την χορωδία συντόνισε η καθηγήτρια Βασιλική Σάββα, τους χορούς δίδαξε η καθηγήτρια Χρύσα Γεωργακάκη.

Περισσότερες φωτογραφίες ΕΔΩ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΙΟΛΕΤΗΣ, ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ, ΕΥΑ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ