Το λουλούδι του κόσμου

 ΜΑΪΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ

Ο Μάης έρχεται ανθισμένος , όπως πάντα. Παπαρούνες στους αγρούς, μαργαρίτες στα στεφάνια, τριαντάφυλλα που σκάνε σαν υπόσχεση στα μπαλκόνια. Όμως η πρώτη του μέρα δεν είναι μόνο μια γιορτή της φύσης — είναι και μια μέρα μνήμης, μια μέρα διεκδίκησης.

Η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε ως εργατική γιορτή το 1889, σε ανάμνηση των αιματηρών γεγονότων του Σικάγου, όταν εργάτες βγήκαν στους δρόμους διεκδικώντας το οκτάωρο και στοιχειώδη δικαιώματα. Στην Ελλάδα, η μέρα αυτή φορτίστηκε ιδιαίτερα — από την αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά του ’36 στη Θεσσαλονίκη, μέχρι την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του ’44 από τους ναζί.

Η καθιέρωση του οκτάωρου αποτέλεσε μια νίκη που δεν ήταν αυτονόητη. Οι εργάτες στον δυτικό κόσμο πάλεψαν με σθένος και θυσίες για να περιορίσουν τις ατελείωτες ώρες εργασίας και να διασφαλίσουν έναν ανθρώπινο ρυθμό ζωής. Το αίτημά τους για το οκτάωρο δεν ήταν μόνο οικονομικό, αλλά και κοινωνικό — για το δικαίωμα στη ζωή, στην οικογένεια, στη χαρά. Και παρόλο που σήμερα, το οκτάωρο θεωρείται δεδομένο σε πολλές χώρες, η Πρωτομαγιά είναι η υπενθύμιση ότι πίσω από κάθε κατακτούμενο δικαίωμα κρύβεται αγώνας, θυσία και μια ατελείωτη επιθυμία για ελευθερία.

Κι όμως, κάθε χρόνο, αυτή η μέρα φοριέται με λουλούδια. Όχι για να ξεχαστεί το αίμα, αλλά για να μας θυμίσει πως ο αγώνας για ζωή, ελευθερία και αξιοπρέπεια είναι πάντα δεμένος με την ομορφιά της φύσης. Γιατί τι άλλο είναι η δικαιοσύνη, αν όχι το λουλούδι του κόσμου;

Κάθε φορά που περπατάω ανάμεσα στα λουλούδια του Μάη, νιώθω πως κάτι μέσα μου θυμάται. Κάτι πιο βαθύ από εποχές — μια μνήμη που ανθίζει. Και με καλεί να μη μείνω απλώς θεατής. Να θυμηθώ, να τιμήσω, να ελπίσω.

Τα αρώματα του Μάη τα κρατάω πάντα στην καρδιά, είναι ένα κομμάτι από εμένα.

ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ