Tι χρώμα να γίνει;

ΕΝΑ ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟ ΕΛΑΤΑΚΙ

Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα μικρό, χιονισμένο δάσος, λίγο πριν φτάσουν τα Χριστούγεννα, όλα τα έλατα ετοιμάζονταν για τη μεγάλη γιορτή. Κάποια στόλιζαν τα κλαδιά τους με λαμπερά χρυσά αστέρια, άλλα φορούσαν στολίδια κόκκινα σαν ρόδι, κι άλλα διάλεγαν φωτάκια που έλαμπαν σαν μικροί χιονονιφάδες στον ήλιο. Μόνο ένα μικρούλι ελατάκι στεκόταν σιωπηλό στη γωνιά του, κοιτώντας γύρω του με απορία. Ήθελε κι αυτό να γίνει όμορφο, να φωτίσει τη νύχτα και να φέρει χαμόγελα. Αλλά… δεν μπορούσε να αποφασίσει τι χρώμα να γίνει. Πράσινο; Χρυσό; Ασημί; Ή μήπως κάτι τελείως διαφορετικό;

Μια φορά κι έναν καιρό, το μικρό ελατάκι που όλοι ονόμαζαν Πράσινο αναρωτιόταν κάθε μέρα: «Θέλω να είμαι πράσινο, όπως όλοι οι φίλοι μου… αλλά μήπως θα ήθελα να γίνω χρυσό; Ή κόκκινο; Ή μπλε, σαν τον ουρανό;» Κάθε φορά που δοκίμαζε ένα χρώμα, δεν αισθανόταν ότι ήταν σωστό. Τα πουλιά και τα ζωάκια του δάσους το παρατηρούσαν και γελούσαν γλυκά: «Μην ανησυχείς, Έλατο! Κάθε χρόνο μπορείς να αλλάζεις!» του έλεγαν.

Καθώς πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, το δάσος άρχισε να φωτίζεται από στολίδια και φώτα. Το μικρό ελατάκι φοβόταν ότι θα έμενε άχρωμο και χωρίς λάμψη. Τότε, μια μικρή κουκουβάγια κάθισε πάνω σε ένα κλαδί του και του είπε: «Δεν χρειάζεται να αποφασίσεις τώρα. Μπορείς να είσαι όλα τα χρώματα μαζί. Άφησε τους ανθρώπους να σε στολίσουν και θα δεις ποιο σου ταιριάζει καλύτερα».

Και έτσι έγινε. Τα παιδιά από το κοντινό χωριό ήρθαν και στόλισαν το ελατάκι με κόκκινα στολίδια, χρυσές μπάλες, μπλε κορδέλες και ασημένιες νιφάδες χιονιού. Το μικρό ελατάκι λάμπε από χαρά, γιατί ανακάλυψε κάτι μαγικό: δεν χρειάζεται να διαλέξει μόνο ένα χρώμα για να είναι ξεχωριστό. Όλα τα χρώματα μαζί μπορούσαν να το κάνουν μοναδικό!

Κι έτσι, κάθε Χριστούγεννα, το μικρό αναποφάσιστο ελατάκι λάμπει με όλα τα χρώματα μαζί, γεμάτο χαρά και ζεστασιά. Έμαθε ότι η πραγματική μαγεία δεν κρύβεται μόνο στα στολίδια ή στα χρώματα, αλλά στην καρδιά που αγαπά, στο φως που μοιράζει και στη χαρά που φέρνει στους γύρω του. Κι αν κοιτάξεις προσεκτικά το δάσος, θα δεις το ελατάκι να λάμπει πιο φωτεινό από ποτέ, θυμίζοντάς μας πως η ομορφιά δεν είναι να μοιάζουμε με τους άλλους, αλλά να γινόμαστε η πιο φωτεινή εκδοχή του εαυτού μας.

ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ  ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ