ΓΡΑΦΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (3)

Μία φορά κι έναν καιρό, ζούσε ένα φτωχό παιδί με τη μητέρα του σε ένα φτωχικό, μικρό σπίτι.

Κάποτε, αυτό το παιδί έκλεψε ένα τετράδιο, επειδή δεν είχαν λεφτά να αγοράσει, από το σχολείο. Το μεσημέρι, όταν γύρισε στο σπίτι, έδειξε το νέο του απόκτημα στη μητέρα του. Αυτή κατενθουσιάστηκε!

-Που το βρήκες αυτό το τετράδιο; ρώτησε η μητέρα, παρόλο που ήξερε την απάντηση.

-Στο σχολείο μου, απάντησε ντροπαλά το παιδί.

-Σε ποιό μέρος του σχολείου σου, το βρήκες;

-Το είχε αφήσει ένα παιδί πάνω στο θρανίο του και όταν δεν έβλεπε, εγώ του το πήρα!

-Μπράβο! είπε η μητέρα του, ενθουσιασμένη. Είσαι το πιο έξυπνο παιδί στον κόσμο!

Αυτό το είπε, γιατί πίστευε πως είναι εξυπνάδα που πήρε ένα ξένο τετράδιο από έναν συμμαθητή του.

Ύστερα από δύο μέρες, το παιδί έφερε στο σπίτι ένα καλό μπουφάν.

Το ρώτησε, ξανά, το παιδί, "που το βρήκες;" η μητέρα του.

-Στο σχολείο, όταν δεν με έβλεπαν οι άλλοι!

Η μητέρα του του είπε¨μπράβο" και χαρούμενη, πήγε στο δωμάτιό της.

Μέσα σε κάτι χρόνια, ο μικρός είχε μαζέψει τόσα πολλά πράγματα, που η ντουλάπα του είχε γεμίσε! Το παιδί είχε μεγαλώσει, κι είχε γίνει μεγάλος, σχεδόν 18 χρονών. Ώσπου μια μέρα, τον έπιασαν και έπειτα από ανάκριση είπε που έχει τα κλοπιμαία.

Το παιδί μπήκε στη φυλακή και κάθε βράδυ σκεφτόταν και έλεγε: Άμα δεν με είχε συγχαρεί η μητέρα μου για εκείνο το τετράδιο που είχα κλέψει, τώρα δεν θα ήμουν εδώ... Άμα με είχε μαλώσει... τώρα θα ήμουνα ελεύθερος.

Μετά την αποφυλάκισή του το παιδί είχε γίνει πια τίμιος! Έκανε και οικογένεια με δύο παιδιά.

Το ένα, μάλιστα είχε πάει στο σπίτι ένα τετράδιο που το είχε κλέψει... Ο πατέρας του το μάλωσε και αυτό δεν το ξαναέκανε!

Από κείνη τη μέρα, όλοι μαζί, ζούσαν ευτυχισμένοι!

ΦΙΛΙΑΣ ΕΡΡΙΚΟΣ

ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία του μαθητή στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη.

Η εικονογράφηση του κειμένου είναι δημιουργία του μαθητή.