ΓΡΑΦΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (4)

Ο ΦΤΩΧΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ

Μια φορά και έναν καιρό σ΄ έναν τόπο μακρινό ήταν ένας φτωχός που ζούσε απομονωμένος στους βράχους ενός πολύ μεγάλου και ψηλού βουνού. Κάθε μέρα, όλη μέρα ήταν έξω στη φύση και θαύμαζε τα λουλούδια  και τα φυτά που είχε τριγύρω του, πρόσεχε όλα τα ζώα που υπήρχαν στο τοπίο και για φαγητό έτρωγε όποιο φρούτο και λαχανικό μπορούσε να βρει δίνοντας λίγο και στα ζώα.

Μια μέρα έτυχε να περνά από εκεί ένα μικρό παιδάκι. Το παιδάκι αυτό ήταν από μια καθημερινή οικογένεια που είχε ό,τι χρειαζόταν στην ζωή του. Όπως περπατούσε, μαζεύοντας λουλούδια είδε τον φτωχό που καθόταν μόνος του. Τον πλησίασε και τον ρώτησε:

-Γιατί είσαι μόνος σου σε αυτό το τοπίο;

-Δεν είμαι μόνος μου. Απάντησε ο φτωχός.

-Και τότε με ποιους είσαι;

Πρώτα, πρώτα είσαι και συ εδώ, οπότε δεν είμαι μόνος μου. Δεύτερον, υπάρχουν πολλοί φίλοι που ζούμε μαζί χρόνια τώρα!

-Θα μου τους γνωρίσεις; Ρώτησε με ενδιαφέρον το μικρό παιδί

-Ευχαρίστως! Έλα μαζί μου και θα τους μάθεις.

Ο φτωχός άρχισε να περπατά και το παιδάκι τον ακολουθούσε. "Που να πήγαιναν άραγε;", αναρωτιόταν το παιδάκι. Η ερώτηση αυτή ζάλιζε τις σκέψεις του παιδιού, ώσπου κατάλαβε πως πήγαιναν στο πίσω μέρος του βουνού. Όταν έφτασαν, ο φτωχός είπε στο παιδάκι:

-Ορίστε, αυτοί είναι οι φίλοι μου. Και έδειξε έναν τόπο γεμάτο ζώα και φυτά.

-Μα αυτά είναι ζώα! του απάντησε με έκπληξη το παιδάκι.

-Μην ξεχνάς και τα φυτά! Και αυτά έχουν αξία!

-Πώς είναι δυνατόν τα φυτά και τα ζώα να έχουν αξία;

-Έχουν αξία γιατί και αυτά είναι ζωντανοί οργανισμοί, έχουν και αυτά ψυχούλα. Πάντα μας βοηθούν και χωρίς αυτά δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε.

Το παιδάκι κοιτούσε με ένα βλέμμα απορίας τον φτωχό χωρίς να ξέρει τι να του απαντήσει.

Ο φτωχός του είπε:

-Τα ζώα έχουν ψυχούλα και συναισθήματα όπως και εμείς, μας βοηθούν δίνοντας τροφή και αγάπη. Τα φυτά πάλι μας κάνουν πιο όμορφο το τοπίο και μας δίνουν το πολύτιμο οξυγόνο που είναι απαραίτητο για τη ζωή μας. Γιατί να μην τα βοηθάμε και εμείς; Όλοι στην ίδια φύση ανήκουμε και έχουμε αξία ο ένας για τον άλλον!

ΤΟΥΝΤΑΚΟΒΑ ΑΝΝΑ

ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία της μαθήτριας στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη.