Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
του Engin Ardic*
«Τούρκοι συμπατριώτες, σταματήστε πια τις φανφάρες και τις γιορτές για την Άλωση, αρκετή ßία έχουµε δώσει στην Ανατολή µε τις πράξεις µας...»
ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο µε θέµα: «Θα πάρουµε πίσω την Πόλη»...
ΑΝ έφτιαχναν µακέτα µε τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες µε τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη... (όπως εµείς στην Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο!)
ΑΝ ένας τύπος ντυµένος όπως ο περίφηµος Έλληνας νικηφόρος και σχεδόν µυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό µας Ulubatlι Hasan [Οθωμανός που ανέβηκε στα τείχη της Πόλης και τοποθέτησε την οθωμανική σημαία στις 29 Μαΐου 1453] και τον γκρέµιζε κάτω...
ΑΝ ξαφνικά έµπαινε στην πόλη κάποιος ντυµένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ως Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έµπαιναν ως αντιπρόσωποι της πόλης... (όπως εµείς στην Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο!)
ΑΝ έφτιαχναν µια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε µιναρέδες αλλά Σταυρό...
ΑΝ έκαιγαν λιßάνι και έλεγαν ύµνους, θα µας άρεσε; Δεν θα µας άρεσε, θα ξεσηκώναµε τον κόσµο, µέχρι που θα καλούσαµε πίσω τον πρέσßη µας από την Ελλάδα.
Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο ;
Πέρασαν 556 χρόνια [δημοσιεύτηκε το 2009] και γιορτάζετε (την Άλωση) σαν να ήταν χθες;
Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, (µ΄αυτές τις γιορτές πού κάνετε) διακηρύσσετε σε όλο τον κόσµο ότι: «αυτά τα µέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ των υστέρων και τα πήραµε µε τη ßία».
Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη µνήµη µια υπόθεση 6 αιώνων; Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόßος ότι η Πόλη κάποια µέρα θα δοθεί πίσω;
Μην φοßάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε μερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν [Μυθική χώρα από όπου προέρχεται το τουρκικό έθνος και το όνομα παραστρατιωτικής εθνικιστικής οργάνωσης με μέλη υψηλόβαθμα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, που έγινε ευρύτερα γνωστή για την απόπειρα οργάνωσης πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν] περί όρων του 1919.
Μη φοßάστε, τα 9 εκατοµµύρια Ελλήνων δεν µπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατοµµυρίων, και αν ακόµα την πάρουν δεν µπορούν να την κατοικήσουν.
Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µια χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα.
Ρε σεις, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαµε την Πόλη τρεις µέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουµε; Θα υπερασπιστούµε τον εαυτό µας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων ή θα αφήσουµε το θέµα στους ιστορικούς;
Αντί να περηφανευόµαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαµε, ας περηφανευτούµε µε αυτές που ιδρύσαµε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν. Όλη η Ανατολή είναι περιοχή µε την ßία κατακτημένη...
Ακόµα και το όνοµα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=µάνα, dolu=γεµάτη) αλλά προέχεται από την ελληνική λέξη η Ανατολή. Ακόµα και η ονομασία της Ισταµπούλ δεν είναι όπως µας λέει ο Ebliya Celebi [Εβλιγιά Τσελεμπή, οθωμανός περιηγητής, ιστορικός και συγγραφέας] «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ» τραßώντας τη λέξη από τα µαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν». 
Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς όµως πολλές φανφάρες...
----------------------------------------------------------------------------------
*Ο Engin Ardic είναι γνωστός συγγραφέας και δηµοσιογράφος στην Τουρκία. Το άρθρο του αυτό δημοσιεύθηκε στην μεγάλης κυκλοφορίας τούρκικη καθημερινή εφημερίδα Sabah στις 29 Μαΐου 2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου