Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Ήταν μία και μισή τα ξημερώματα όταν η μαία
διέκρινε το μικροσκοπικό κεφάλι του μωρού. Έπειτα από σχετικά σύντομο χρονικό
διάστημα ένα πλάσμα ήλθε στη ζωή. Μητέρα και πατέρας περίμεναν με ανυπομονησία
να πάρουν την κόρη τους, στην αγκαλιά τους. Η μαία μπήκε στο δωμάτιο και ενημέρωσε την Νίκη και
τον άντρα της Δημήτρη, ότι το νεογέννητο, δυστυχώς έχει κινητικό πρόβλημα,
δηλαδή δεν μπορεί να περπατήσει.
Κρύος ιδρώτας έλουσε τους δύο συζύγους. Η Νίκη
είπε στον Δημήτρη ότι δεν ήθελε να κρατήσουν αυτό το μωρό και εκείνος δίχως
λόγια έδειξε ότι συμφωνεί. Έτσι χωρίς να υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος το
άτυχο μωρό βρέθηκε στο κατώφλι ενός άλλου σπιτιού, κουλουριασμένο με ζεστά
κουβερτάκια, μέσα σε ένα καλάθι. Το ζεύγος που έμενε στο συγκεκριμένο σπίτι, η
Αλεξάνδρα και ο Κώστας, δεν είχαν παιδιά, εξαιτίας κάποιου προβλήματος που είχε
η γυναίκα και έτσι δεν δίστασαν να το κρατήσουν και να το μεγαλώσουν σαν να
ήταν δικό τους.
Το ονόμασαν Ευτυχία, γιατί από τότε που την
απέκτησαν ήταν ευτυχισμένοι! Καθώς μεγάλωνε η Ευτυχία, χωρίς να ξέρει για τους
βιολογικούς της γονείς, έγινε μια πολύ καλή μαθήτρια, χάρη στη σωστή ανατροφή
από τους γονείς της και κατάφερε με την θέληση και την πίστη που είχε να
ξεπεράσει σχεδόν το κινητικό πρόβλημα που είχε, μετά από επώδυνες εγχειρήσεις.
Την ημέρα που γινόταν 18, στα γενέθλιά της, η
μητέρα και ο πατέρας αποφάσισαν να της αποκαλύψουν την αλήθεια. Είχε μείνει
στήλη άλατος! Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι αυτοί οι άνθρωποι που της έμαθαν
τόσα πράγματα και την αγάπησαν όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, δεν ήταν οι
βιολογικοί της γονείς.
Από τότε ξεκίνησε μια περίοδος έρευνας. Αρχικά
βρήκε την μαία που είχε ξεγεννήσει την μητέρα της, η οποία την οδήγησε σε
αυτούς που έψαχνε τόσο καιρό. Έτσι πήγε
στο σπίτι τους, τους εξήγησε ποια είναι και τους ρώτησε τι είχε συμβεί.
Εκείνοι, αποφύγανε την αλήθεια και της είπαν ψέματα, ότι τους είχαν πει, ότι
ξεψύχησε στα πρώτα λεπτά μετά τη γέννησή της. Η Ευτυχία τους πίστεψε αμέσως και
θέλησε να μείνει μαζί τους, για λίγο καιρό, έτσι ώστε να τους γνωρίσει καλύτερα.
Κι αφού είχε θυμώσει με τους θετούς της γονείς γιατί δεν της είχαν πει την
αλήθεια. Μάζεψε μερικά από τα ρούχα της κι έφυγε. Η Αλεξάνδρα με τον Κώστα
είχαν απελπιστεί και το μόνο που μπορούσαν να κάνουν για να αποδείξουν στην
Ευτυχία πόσο την αγαπάνε και πόσο πολύτιμη είναι για εκείνους, ήταν να της
δώσουν να διαβάσει το γράμμα που είχαν αφήσει εκείνο το βράδυ στο καλάθι.
Έψαξαν από εδώ, έψαξαν από εκεί και τελικά βρήκαν το γράμμα το οποίο έλεγε: «…
Λυπόμαστε πραγματικά που αναγκαστήκαμε να δώσουμε το παιδί μας. Δεν μπορούσαμε
να διαχειριστούμε την κατάσταση αυτή. Ίσως να μην είμαστε έτοιμοι για κάτι
τέτοιο. Αλλά δεν θέλαμε να εκτεθούμε σε τόσο κόσμο… Ελπίζουμε να την κάνετε
ευτυχισμένη!!!»
Την επόμενη κιόλας μέρα, ζήτησαν να την
συναντήσουν. Στην αρχή δεν ήθελε αλλά τελικά υποχώρησε… Η στάση της Ευτυχίας
απέναντι στους θετούς της γονείς ήταν πολύ ψυχρή. Εκείνοι όμως χωρίς να της
πουν τίποτα, της έδωσαν το γράμμα να το διαβάσει. Αμέσως κατάλαβε ότι αυτοί οι
άνθρωποι, δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για εκείνη, όπως έκαναν η Αλεξάνδρα και ο
Κώστας. Την παράτησαν για κάτι που δεν το επέλεξε η ίδια και γιατί είχαν
εγωισμό μέσα τους…
Δεν θέλησε να τους ξαναδεί ποτέ και από τότε ζούσε
με αυτούς που ενδιαφέρθηκαν, που την φρόντισαν και την αγάπησαν πραγματικά,
όπως ήταν!
Ιωάννα Δασκαλοπούλου
ΣΣ. Το κείμενο αυτό και η εικονογράφησή του αποτελεί εργασία της μαθήτριας
στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης της
καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου