ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ
θέλω να σου ψιθυρίσω ένα “ευχαριστώ” που ίσως είναι λίγο νωρίς ή λίγο αργά — μα είναι αληθινό. Με σένα τελειώνει μια χρονιά που δε μοιάζει με καμία άλλη. Με σένα κλείνει ένα κεφάλαιο από εκείνα που γράφονται αθόρυβα, αλλά μένουν για πάντα στην καρδιά.
Θυμάσαι την πρώτη μας μέρα στο Γυμνάσιο; Την πόρτα που άνοιξε διάπλατα και το κουδούνι που χτύπησε σαν να σήμαινε την αρχή μιας περιπέτειας; Άφησα πίσω μου το Δημοτικό και μπήκα σε έναν καινούργιο κόσμο, με καινούργιους ανθρώπους, δασκάλους, φίλους, φόβους και χαρές.
Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια, γελάσαμε, μάθαμε, τρέξαμε, στεναχωρηθήκαμε, μεγαλώσαμε. Τα διαγωνίσματα ήρθαν και πέρασαν, οι εξετάσεις μας ζόρισαν μα μας δυνάμωσαν. Οι καθηγητές μας — μερικές φορές αυστηροί, άλλες στοργικοί — μας δίδαξαν όχι μόνο μαθήματα, αλλά και τρόπους να στεκόμαστε στη ζωή.
Θα την κλείσεις εσύ. Αλλά όχι με τελεία — με αποσιωπητικά. Γιατί ό,τι αρχίζει δεν τελειώνει ποτέ στ’ αλήθεια. Απλώς συνεχίζεται αλλού, σε άλλη τάξη, με νέα πρόσωπα, νέα όνειρα.
Να μου κρατήσεις μια θέση κάτω απ’ τον ήλιο σου.
Να μου αφήσεις λίγο χρόνο να αποχαιρετήσω, λίγο χώρο να ονειρευτώ, και μια ανάσα πριν ξεκινήσω το επόμενο ταξίδι.
Με ευγνωμοσύνη,
ένα παιδί που μόλις άφησε πίσω του το Γυμνάσιο
και κοιτάζει μπροστά.
ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου