ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ

 ΔΕΚΑ ΛΕΠΤΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

Κάθε Τετάρτη το τμήμα Α2 της πρώτης τάξης του σχολείου , χωρίζεται σε δυο ομάδες, οι μισοί μαθητές κάνουν το μάθημα της τεχνολογίας και οι άλλοι μισοί το μάθημα της πληροφορικής. Μια μέρα η κυρία Λουμπαρδιά «καθηγήτρια του μαθήματος της πληροφορικής» μας έφερε για να μας κεράσει, γλυκά.

 Αυτή η κίνηση της καθηγήτριάς μας ενθουσίασε όλα τα παιδιά της τάξης. Εκείνη βλέποντας τον ενθουσιασμό μας, μας έκανε μία πρόταση. Κάθε Τετάρτη να φέρνει ένα παιδί και από κάτι διαφορετικό, είτε γλυκό, είτε αλμυρό.

Δραστηριότητα που πήρε και άλλες διαστάσεις. Τις Τετάρτες δεν προσφέρεται οτιδήποτε. Υπάρχει η πρόνοια αυτό που θα προσφερθεί να ευχάριστήσει όλα τα παιδιά. Ο συμμαθητής, για παράδειγμα, που έχει αλεργία στους ξηρούς καρπούς τον σκέπτονται. Το δεκάλεπτο διάλειμμα της επικοινωνίας γίνεται κυριολεκτικά για όλη την τάξη. 

Το κέρασμα δεν είναι τυποποιημένο είναι σπιτικό, για αυτό έχει επι πλέον μεγαλύτερη αξία.

Το μόνο άλυτο πρόβλημα είναι  ποιοί δημιουργούν τα καλύτερα κεράσματα: οι μητέρες,  οι πατέρες ή οι γιαγιάδες... Εξελίσεται σε πολύκλοκο ζήτημα γιατί απουσιάζουν τα αρνητικά!

Από τότε με ανυπομονησία περιμένουμε πότε θα έρθει η επόμενη  Τετάρτη. Και έτσι ένα απλό τυχαίο γεγονός καθιερώθηκε σε έθιμο της τάξης. 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΠΕΛΕΓΡΑΤΗ