ΓΡΑΦΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ

Κάποτε σ΄ ένα απομακρυσμένο χωριό ζούσε ο Γιώργος με την οικογένειά του. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης και δούλευε σκληρά προσπαθώντας να μεγαλώσει φτωχικά, αλλά τίμια τα παιδιά του. Όνειρό του ήταν να τα δει να σπουδάσουν, ώστε να ζήσουν μια ζωή καλύτερη από τη δική του.

Ο Γιώργος όμως είχε μια μεγάλη απέχθεια προς το σχολείο. Με πίεση πήγαινε κάθε πρωί σκεπτόμενος πάντα πότε θα γυρίσει στο σπίτι και να ξεχυθεί με την μπάλα του στις αλάνες του χωριού. Είχε ανακοινώσει σε όλους ότι παρόλο που προσπαθεί, δεν μπορεί να καταλάβει το μάθημα και γι΄ αυτ'ό έφταιγε ο δάσκαλος που δεν του τα εξηγούσε καλά. Με αυτή την ψευδαίσθηση πορευόταν, νώθοντας ήρεμος.

Ένα πρωί σηκώθηκε και αποφάσισε να βάλει τέλος στο μαρτύριό του, σταματώντας το σχολείο. Τι κι αν οι γονείς του γνωρίζοντας τις συνέπειες προσπάθησαν να του αλλάξουν γνώμη, ο Γιώργος είχε πάρει τις αποφάσεις του. Το σχολείο δεν είχε να του προσφέρει τίποτα. Ό,τι και αν έκανε τα γράμματα ήταν γι΄ αυτόν τα μικρά τερατάκια που του επιτίθενταν κάθε μέρα προκειμένου να τον βασανίζουν. Αρκετές ήταν οι φορές που ο Γιώργος πίστευε ότι τα γράμματα ζήλευαν την μπάλα του και τις όμορφες στιγμές που περνούσε μαζί της.

Ο πατέρας του βλέποντας πως ήταν αδύνατο να αλλάξει τη γνώμη του, δέχθηκε την απόφασή του με την προϋπόθεση ότι κάθε πρωί θα πήγαινε μαζί του στη δουλειά. Έτσι θα μπορούσε να τον ξεκουράζει αλλά θα μαθαινε και την τέχνη της δουλειάς, για να βγάζει το ψωμί του στο μέλλον.

Επί μια εβδομάδα, πριν ακόμα χαράξει, ο Γιώργος βρισκόταν στο μαγαζί με τον πατέρα του. Από τη δεύτερη κιόλας μέρατα χέρια του, άμαθα στις δουλειές, είχαν αρχίσει να πληγώνοπνται. Τα πόδια του ήταν βαριά από την ορθοστασία, τόσο που ακόμα και στο λίγο ελεύθερο χρόνο του του ήταν αδύνατον να κλωτσίσει την αγαπημένη του μπάλα.

Για να μην πολυλογούμε, όταν πέρασαν δέκα ημέρες, οι αναμνήσεις του σχολείου ήταν πλέον ό,τι πιο όμορφο είχε στο μυαλό του. Μετανιωμένος και ντροπιασμένος παραδέχθηκε το λάθος του στους γονείς του και την επιθυμία του να επιστρέψειο στη μαθητική του ζωή. Τα μαθήματα, ο δάσκαλος και οι συμμαθητές του ήταν πλέον πολυ σημαντικά γι΄ αυτόν.

Ο Γιώργος έγινε ο καλύτερος μαθητής της τάξης και μετά από χρόνια σπούδασε και έγινε ο δάσκαλος στο σχολείο του χωριού. Κάθε φορά όταν έρχεται η νέα σχολική χρονιά, ξεκινά το μάθημά του αφηγούμενος αυτή την ιστορία, για να τους διδάξει πόσο σημαντικό είναι το σχολείο.

ΚΟΥΣΙΔΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία της μαθήτριας στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη.