Ο ΛΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΑ ΑΛΕΠΟΥ
Ήταν κάποτε ένα μικρό κοτοπουλάκι που το ΄λέγαν Λάκη. Ζούσε σε ένα αγρόκτημα μαζί με την κυρά Κλώσσα, τον κύριο Κοκορίνο και τα επτά αδέλφια του. Για να μην πολυλογώ ήταν ένα συνηθισμένο κοτοπουλάκι.
Μια μέρα το πλησίασε μια αλεπού και του είπε: «Άκουσα τους γονείς σου να λένε πως θέλουν να σε διώξουν». Το κοτοπουλάκι τά ΄χασε. Και λοιπόν λέει στην αλεπού κλαίγοντας: «Δεν με αγαπάνε;». Του αποκρίθηκε τότε η αλεπού: «Όχι. Έλα μαζί μου. Ούτε εμένα με αγαπούσαν οι γονείς μου». το κοτοπουλάκι συμφώνησε και πήραν το δρόμο για το σπίτι της κυρά Αλεπούς.
Εν τω μεταξύ στο αγρόκτημα είχε προκληθεί μεγάλος πανικός με την εξαφάνιση του Λάκη. Ώσπου ο κύριος Κοκορίνος ζήτησε από το σκύλο- φύλακα να τον βοηθήσει να ψάξει στο δάσος για τον γιό του. Ο σκύλος δέχτηκε. Άρχισαν αμέσως το ψάξιμο.
Η πονηρή η αλεπού ετοίμαζε το δείπνο της. Ψιλόκοβε λαχανικά και τα έριχνε μέσα σε μια χύτρα. Όταν τελείωσε, είπε στο Λάκη: «Καλό μου… έλα να κάνεις ένα ζεστό μπανάκι.». Ο Λάκης έτσι μικρός και ευκολόπιστος που ήταν μπήκε στην χύτρα.
Αργότερα το κοτοπουλάκι διαισθάνθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Σκεφτόταν: «Ποιος άραγε θα με αγαπούσε περισσότερο από τους γονείς μου;». Ξαφνικά το μυαλουδάκι του πήρε στροφές και λέει στην κυρά Αλεπού: «Κυρά Αλεπού… ξέχασα το μπουρνούζι μου!» και πετάγεται αμέσως από την χύτρα και βγήκε απ΄ το παράθυρο. Για καλή του τύχη έπεσε στην πλάτη του σκύλου που ήταν με τον μπαμπά του.
Όταν επέστρεψαν, έκαναν ένα πάρτυ προς τιμήν του. Οι γονείς του, του είπαν: Μικρό μας σε αγαπάμε πολύ και σε παρακαλούμε μην είσαι τόσο ευκολόπιστος. Δεν θα είσαι πάντα τόσο τυχερός!».
ΜΑΡΙΝΑ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ
ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία της μαθήτριας στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου