Σεπτεμβριανά 1955

 Η σύγχρονη άλωση της Πόλης

του Στέλιου Κούκου* 

Ότι κλέψεις κέρδος είναι...

Οι Έλληνες της Πόλης το βράδυ της 6ης προς 7 Σεπτεμβρίου του 1955 βίωσαν μια πραγματική άλωση. Ανάλογες σκηνές βιαιότητας, βαναυσότητας και μαζικού παροξυσμού κατά των Ρωμιών, της περιουσίας τους και των ιερών τους, μπορείς να διαβάσεις μόνο στα κείμενα που περιγράφουν τις δύο προηγούμενες αλώσεις της βασιλεύουσας από τους Φράγκους το 1204 και από τους Οθωμανούς το 1453.

Οι Τούρκοι στο ιστορικό τους έργο, καταστροφή και λεηλασία

Μόνο που αυτή τη φορά ο σύγχρονος τούρκος Πορθητής, με τους δυτικούς προστάτες και εμψυχωτές του, δεν έδωσε στους αγγέλους του κακού που εξαπέστειλε κατά του ελληνισμού το πλήρες δικαίωμα κατά της ζωής, αλλά το δικαίωμα κατά της ζήσης του και της αξιοπρέπειάς του. Έτσι, για να πάψουν πλέον και εις το εξής να θυμίζουν με την παρουσία τους το αρχαίο κλέος, την πραγματική ψυχή και προκοπή της Κωνσταντινούπολης και να καταλάβουν μια και για πάντα πως είναι ανεπιθύμητοι «εις την Πόλιν», στην τουρκική πια Ισταμπούλ. 

Η ιστορία τους είναι ποινικό μητρώο

Το σχέδιο για τον εκπατρισμό των Κωνσταντινουπολιτών, καλά οργανωμένο από το βαθύ τουρκικό κράτος, δεν αποσκοπούσε στη φυσική τους εξόντωση, αλλά στην πλήρη ψυχολογική τους εξουθένωση, στο να αποδείξει πως ανά πάσα στιγμή βρίσκονταν έρμαια και αιχμάλωτοι στις όποιες κτηνώδεις ορέξεις και διαθέσεις του.

Χωρίς ιερό και όσιο...

Άλλωστε η “νύχτα των κρυστάλλων”, με την οποία ξεκίνησε το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, δεν ήταν πολύ μακριά. Και οι ίδιοι οι ευγενείς και γενναίοι Τούρκοι ήταν σύμμαχοι με τις γερμανικές δυνάμεις από την περίοδο των γενοκτονιών των Αρμενίων, των Ελλήνων, των Ασσυρίων και αργότερα των διώξεων κατά των Κούρδων. Μόνο που τότε μπορούσαν και χτυπούσαν κυριολεκτικά στο ψαχνό. Τώρα θα έπρεπε να πετύχουν το ίδιο αποτέλεσμα με διαφορετικά μέσα. Γι’ αυτό και ανάλογα με την ένταση του πογκρόμ οι νεκροί ήταν λίγοι. Η συρρίκνωση όμως και η σχεδόν ολική καταστροφή της ομογένειας της Κωνσταντινούπολης ήταν ταχύτατη. Καμία άλλη προηγούμενη άλωση μέχρι τότε δεν είχε πετύχει κάτι τέτοιο… 

Βεβαίως στα χρόνια που κύλησαν από την άλωση του 1453 συνέβησαν εν τω μεταξύ ποικίλες άλλες αλώσεις: εξισλαμισμοί, παιδομάζωμα, γενοκτονίες, όπως και η πλήρης έξοδος των ελληνικών πληθυσμών από την Ιωνία με τη Μικρασιατική καταστροφή. Όλα αυτά πλέον δημιούργησαν ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον. Ήλθε λοιπόν η ώρα οι Τούρκοι να τελειώνουν διά παντός με τους γκιαούρηδες!

Άλλωστε, πλέον, με τους δυτικούς προστάτες τους, που τους τραβολογούσαν πραγματικά με το ζόρι στο πλαίσιο του διαίρει και βασίλευε στα σαλόνια της Ευρώπης για να μη χάσουν το σταθερό αεροπλανοφόρο της Κύπρου, που ζητούσε ένωση με την Ελλάδα, φαινόταν πως είχαν τις πιο γερές πλάτες για να εκφράσουν τον καλύτερο εαυτό τους…

……………………….

*Ο Στέλιος Κούκος (Κύπρος 1958) είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος. Σπούδασε Δημόσιο Δίκαιο και Πολιτικές Επιστήμες της Νομικής στο ΑΠΘ.