Εκδρομή Γ’ Γυμνασίου

 ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΞ

Το σχολικό έτος, καθώς, οδηγείται προς το τέλος, προγραμματίστηκε και πραγματοποιήθηκε στις 20-22 Απριλίου η καθιερωμένη σχολική εκδρομή της Γ’ Γυμνασίου με τελικό προορισμό  τα Ιωάννινα. Η συμμετοχή ήταν σχεδόν καθολική και η ανυπομονησία μεγάλη.

Η συγκέντρωση των μαθητών και των συνοδών καθηγητών έγινε πρωί-πρωί στο σχολείο και η επιβίβαση στα πούλμαν έγινε με συνοδεία βροχής. Μετά από δύο στάσεις και αφού θαυμάσανε την καλωδιωτή γέφυρα του Ρίου- Αντιρρίου ανηφορίσανε προς τα Γιάννενα μέσω της Ιονίας οδού.  

Πρώτος σταθμός, το μουσείο Ελληνικής Ιστορίας του ηπειρώτη γλύπτη Παύλου Βρέλλη. Σκοπός του καλλιτέχνη, ήταν να αναπαραστήσει Ιστορικά γεγονότα από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, σε φυσικό μέγεθος μέσα στο μουσείο. Έτσι  παρουσιάζει τους ήρωες και τον ρόλο που διαδραμάτισαν στους αντίστοιχους χώρους. Το Μουσείο φιλοξενεί περίπου 150 κέρινα ομοιώματα και 36 ιστορικά θέματα εμπνευσμένα από σημαντικά γεγονότα της Ελληνικής Ιστορίας. 

Ο επισκέπτης αισθάνεται ότι ταξιδεύει σε βουνά, παλιά οικήματα, σπηλιές, εκκλησίες, μονοπάτια, ακολουθώντας μια κυκλικού χαρακτήρα ξενάγηση. Η θεματολογία καλύπτει 24 αιώνες Ελληνικής Ιστορίας (από το 500 π.Χ.), με ιδιαίτερη έμφαση στην νεώτερη ιστορία της Ηπείρου και χωρίζεται σε τρεις ενότητες: την ενότητα της Προεπανάστασης ,  την ενότητα της Επανάστασης του 1821  και  την ενότητα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.  Αν και η ξενάγηση ήταν περιορισμένη σε χρόνο, οι μαθητές θαυμάσανε τα κέρινα ομοιώματα και τους δόθηκε κίνητρο για περαιτέρω διερεύνηση της ιστορίας. 

Στη συνέχεια, κατευθύνθηκαν προς το ξενοδοχείο όπου απόλαυσαν πλούσιο μεσημεριανό μπουφέ, ανάκτησαν δυνάμεις και το απόγευμα αναχώρησαν για το Νησάκι  στη λίμνη των Ιωαννίνων που είναι γνωστό και ως νησάκι της κυρά Φροσύνης. Αφού κατευθύνθηκαν προς το Μόλο, επιβιβάστηκαν σε καραβάκια και μετά από δεκάλεπτη διαδρομή αντίκρισαν έναν γραφικό και όμορφο οικισμό. Εντυπωσιακός επίσης είναι ο αριθμός των μοναστηριών πάνω στο νησάκι, αφού οι εφτά μονές αποτελούν την τρίτη μεγαλύτερη μοναστική κοινότητα στην Ελλάδα, μετά το Άγιο Όρος και τα Μετέωρα. 

Το Νησάκι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον Αλή Πασά όπου βρήκε τραγικό θάνατο από τους Τούρκους καθώς τον Ιανουάριο του 1822  είχε νικηθεί και κατέφυγε στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, όπου δολοφονήθηκε. Στο κελί της μονής σώζονται ακόμη οι τρύπες από τις σφαίρες ενώ σήμερα εκεί βρίσκεται το μουσείο του Αλή Πασά. 

Οι μαθητές είδαν τα μοναδικά ιστορικά κειμήλια της συλλογής του μουσείου: το περίφημο καριοφίλι του Αλή Πασά, το ξιφίδιο του εθνικού ευεργέτη Απόστολου Αρσάκη, παραδοσιακές ελληνικές φορεσιές –μεταξύ των οποίων η αυθεντική μεταξωτή φορεσιά της Κυρα-Βασιλικής, συζύγου του Αλή Πασά- οθωμανικές στολές και, φυσικά, εξαιρετικά δείγματα από τη μεγάλη παράδοση των Ηπειρωτών στην αργυροτεχνία. 

Φεύγοντας από το νησάκι, την προσοχή όλων τράβηξαν  τα ενυδρεία με τα μεγάλα  ψάρια -κυπρίνοι και χέλια- της λίμνης μπροστά απ’ τις ταβέρνες, τα μαγαζάκια με είδη λαϊκής τέχνης, γιαννιώτικα κοσμήματα και σουβενίρ.

 Επόμενος σταθμός της περιήγησης  στα Γιάννενα ήταν το Κάστρο της πόλης.  Εκεί, δόθηκαν πληροφορίες για τα διάφορα κτίσματα της ακρόπολης, αλλά και τη γενικότερη περιοχή. Το κάστρο των Ιωαννίνων, σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες, χτίστηκε επί Αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Α', το 528 μ.Χ., στο πλαίσιο του σχεδιασμού για την οχύρωση του Βυζαντινού κράτους. Η σημερινή μορφή του Κάστρου είναι στο μεγαλύτερο μέρος έργο της εποχής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με ενσωματωμένες παλαιότερες βυζαντινές οικοδομικές φάσεις. 

Οι μαθητές αφού περάσανε την επιβλητική κεντρική πύλη, περιηγήθηκαν στο Κάστρο και θαύμασαν εκτός των άλλων το εντυπωσιακό τζαμί του Ασλάν Πασά, το θησαυροφυλάκειο, το Βυζαντινό Μουσείο, τον τάφο του Αλή Πασά  δίπλα από το Φετιχιέ Τζαμί. 

Η πρώτη μέρα της εκδρομής έκλεισε με δείπνο, ζωντανή μουσική και χορό σε παραδοσιακή ταβέρνα της πόλης των Ιωαννίνων όπου οι μαθητές, παρά την κούραση, ξεφάντωσαν πραγματικά. 

Η δεύτερη μέρα της εκδρομής ξεκίνησε με έντονη βροχή. Το πρόγραμμα περιλάμβανε  επίσκεψη στο σπήλαιο του Περάματος. 

Το Σπήλαιο συγκαταλέγεται στα ωραιότερα και πλουσιότερα σπήλαια παγκοσμίως, που φιλοτέχνησε η φύση πριν 1.500.000 χρόνια. Σε μια έκταση 15 στρεμμάτων «εκτίθενται» 19 διαφορετικά είδη σταλακτιτών και σταλαγμιτών. Επίσης και λίμνες με «πέτρινα νούφαρα», στα νερά των οποίων καθρεφτίζονται οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες. Στην έξοδο του Σπηλαίου, 25 μ. ψηλότερα από την είσοδο, οι μαθητές αντίκρυσαν την  υπέροχη θέα της πόλης των Ιωαννίνων και της λίμνης Παμβώτιδας. 

Η εκδρομή συνεχίστηκε προς τα Ζαγοροχώρια. Επισκέφθηκαν το Μονοδένδρι  και ακολουθώντας μια πορεία 20 λεπτών μέσα από το λιθόστρωτο καλντερίμι φθάσανε στο βραχομοναστήρι της Αγίας Παρασκευής απ΄ όπου η θέα προς το φαράγγι του Βίκου ήταν καθηλωτική.

Ακολούθησε η επιστροφή στο ξενοδοχείο, αργά το μεσημέρι, γεύμα και ξεκούραση έως το απόγευμα για να  απολαύσουνε όλοι στη συνέχεια βόλτα στην πόλη, ψώνια και φαγητό. Τα παραδοσιακά γιαννιώτικα μπακλαβαδάκια τιμήθηκαν από μαθητές και καθηγητές!

Στην επιστροφή, τρίτη ημέρα, επισκεφτήκαν τον αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης, με ξενάγηση,  όπου ήταν θρησκευτικό κέντρο λατρείας του Δία και βρισκόταν το αρχαιότερο μαντείο του ελλαδικού χώρου.  Οι χρησμοί του γινόντουσαν κάτω από την ιερή βελανιδιά, από το θρόισμα των φύλλων της, από το κελάρυσμα του νερού που ανάβλυζε από τις ρίζες του ή το τιτίβισμα των περιστεριών που φώλιαζαν στα κλαδιά του. Στο χώρο αυτό σήμερα δεσπόζει ο αρχαίο θέατρο, το οποίο είναι από τα καλύτερα σωζόμενα και λειτουργικό, αφού δίνονται συναυλίες και παραστάσεις. Κτίστηκε όταν βασιλιάς της Ηπείρου ήταν ο Πύρος στις αρχές του 3^ου αιώνα π.Χ, και είχε χωρητικότητα 18.000 θέσεων. 

Πήγαν και στο ονομαστό γεφύρι του Κόκκορη με μήκος 36,4 μέτρα και άνοιγμα τόξου τα 24 μέτρα και το ύψος του να είναι 13 μέτρα. Δημιούργημα της  επιδεξιότητας των μαστόρων της πέτρας και  αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της  ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής. 

Μοναδική στιγμή ήταν η επίσκεψη-ύμνος  στο μνημείο Ηπειρωτισσας, ειδικότερα της  Ζαγορίσιας Γυναίκας της Πίνδου, για την άμεση συμμετοχή της στο έπος του 1940,  ανεφοδιάζοντας έγκαιρα τις Ελληνικές δυνάμεις που μάχονταν στην πρώτη γραμμή του μετώπου, του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Το εντυπωσιακό ορειχάλκινο γλυπτό ύψους 6 μέτρων και βάρους 1700 κιλών είναι έργο του  γλύπτη Γιώργου Καλακαλλά.

Υπήρχε ο χρόνος για να επισκεφθούν και το θρυλικό γεφύρι της Άρτας. Είναι από τα σημαντικότερα ελληνικά γεφύρια, γνωστό, όχι μόνο στην Ελλάδα και τη Βαλκανική, αλλά και σε άλλες χώρες, για την αρχιτεκτονική του αρτιότητα και το θρύλο του πρωτομάστορα.  

«Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες

γιοφύρι-ν-εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.

Oλημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν…»

Τελικός σταθμός η Ναύπακτος, μια όμορφη πόλη κτισμένη αμφιθεατρικά. Χαρακτηριστικά της το παλιό λιμάνι με τους δύο πύργους στην είσοδό του και το βενετσιάνικο κάστρο στην κορυφή του λόφου. Εδώ οι εκδρομείς απόλαυσαν την πόλη πριν πάρουν οριστικά το δρόμο της επιστροφής.

Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία με πολλές εικόνες και συναισθήματα για όλα τα παιδιά και τους συνοδούς τους αφού ήταν η τελευταία εκδρομή τους με το Γυμνάσιο. 

Και του χρόνου στο Λύκειο!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΗΚΟΣ