ΠΑΡΑΜΥΘΟ…ΛΟΓΕΙΑ (3/24)

 ΜΙΑ ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

- ...Αυτο ήταν!Εφυγαν όλοι, με ξέχασαν! Ανοίξτε μου θέλω να γυρίσω πίσω στη μαμά μου, μην με αφήνετε μόνο μου, φοβάμαι το σκοτάδι!

Μόλις είχε τελειώσει η πρώτη μέρα της έκθεσης για τον κόσμο των ΡΟΜΠΟΤ που τόσο ήθελε να πάει και τώρα είχαν φύγει όλοι και είχε μείνει μόνος του! Κάποια στιγμή κουράστηκε να φωνάζει, δεν τον άκουγε κανείς άλλωστε επομένως ήταν υποχρεωμένος να περάσει το βράδυ του εκεί.

Προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό του ότι ήταν γενναίος και θα τα κατάφερνε αλλά μάλλον δεν τα είχε καταφέρει σήμερα, θα έμενε για πρώτη φορά μόνος του! Κοίταξε τον χώρο γύρω του! Από τη βιασύνη του να προλάβει να τα δει όλα δεν είχε δει που βρισκόταν.

Το Κέντρο Πολιτισμού ήταν τεράστιο και εκείνος ήταν εγκλωβισμένος στο τελευταίο πάτωμα. Ένας τεράστιος χώρος γεμάτος με robot κάθε λογής μικρά, μεσαία, αλλά μεγαλύτερα, που ήταν και γνωστά από κινηματογραφικές ταινίες που αποτελούσαν συντροφιά του εδώ και πολλά χρόνια ήταν τώρα εδώ μπροστά του και μπορούσε να τα αγγίξει να τα χαζέψει όση ώρα ήθελε! 

Είχε απομακρύνει τη σκέψη του από το δυσάρεστο γεγονός όταν άκουσε μια φωνή δίπλα του 

- Ε, εσύ πως βρέθηκες εδώ;

- Δυστυχώς με κλείδωσαν μέσα!

Αρχικά νόμιζε ότι ήταν κάποιος από τους νυχτερινούς φυλακές και ότι η περιπέτεια του θα έπαιρνε τέλος όμως όταν είδε καλυτέρα μπροστά του κατάλαβε ότι μιλούσε με ένα ρομπότ! Κούνησε το κεφάλι του, μιλούσε με ένα από τα ρομπότ της έκθεσης, ήταν αλήθεια!

-  Είναι λογικό να μπερδεύεσαι! Δεν μας επιτρέπετε να μιλάμε με τον κόσμο γιατί δεν θα έκλεινε ποτέ η έκθεση. Το βράδυ όμως είμαστε πιο ελεύθεροι, μπορούμε να μετακινούμαστε ελεύθερα στο χώρο. Δε συστηθήκαμε!

- Ειμαι το μοντέλο ΖΖΕΕ 2023 και είμαι προϊόν τεχνητής νοημοσύνης μπορεί το σώμα μου να θυμίζει ένα μάτσο σίδερα ωστόσο γνωρίζω τα πάντα για το κόσμο και τους ανθρώπους! Στο εργαστήριο με ονόμασαν ΤΖΟ ΤΖΟ για ευκολία! 

-Γεια σου λοιπόν ΤΖΟ ΤΖΟ εγώ είμαι ο Παντελής είμαι 10 χρόνων και πηγαίνω στην Πέμπτη Δημοτικού! 

- Έχεις οικογένεια Παντελή; 

- Ναι! έχω αλλά δυο αδέρφια μικρότερα εγώ είμαι ο μεγαλύτερος!

- Μίλησε για την οικογένειά σου!

- Αγαπώ πολύ την οικογένεια μου ΤΖΟ ΤΖΟ, είμαστε πολύ αγαπημένοι και μας αρέσει να κάνουμε πράγματα μαζί όπως ταξίδια, εκδρομές, πάρτι με φίλους, βραδιές με επιτραπέζια! Οι γονείς μου με αγαπούν και με φροντίζουν και κάνουν τα πάντα για έμενα και τα αδέρφια μου! Σήμερα ήρθαμε όλοι μαζί εδώ για να μου κάνουν το χατίρι μαζί με τα τα μαθήματα ρομποτικής που τους έπεισα να με στείλουν και εγώ από τη χαρά που ήρθαμε σήμερα εδώ καθυστέρησα να φύγω και κλειδώθηκα εδώ μαζί σας!

- Αχ Παντελή! Ξέρεις ποσό τυχερός είσαι που έχεις οικογένεια που ανήκεις κάπου και έχεις ανθρώπους να σε αγαπούν και να σε νοιάζονται! εγώ γεννήθηκα μέσα σε ένα εργαστήριο! Είμαι ένα τεχνητό δημιούργημα. Εσύ και τα αδέρφια σου είσαι αποτέλεσμα έρωτα, αγάπης, σεβασμού και κατανόησης! Ίσως να μην το καταλαβαίνεις αυτή τη στιγμή, αλλα σε ένα κόσμο που αλλάζει και εξελίσσεται εσύ πάντα θα έχεις τις σταθερές σου και τις αξίες σου! Εμένα μπορούν ανά πάσα στιγμή να με σβήσουν να με τερματίσουν ή να με αλλάξουν σαν ελαττωματικό μοντέλο! Εσυ θα έχεις όμως πάντα την οικογένειά σου να στηριχθείς! 

Ενα δάκρυ κύλησε από το μάτι της Τζο! Αλήθεια, εννοούσε κάθε λέξη, σκέφτηκε ο Παντελής, το δάκρυ της ήταν αληθινό. Εκείνη την ώρα η πόρτα πίσω ξεκλείδωσε. Η Τζο πάγωσε απότομα! 

-  Ευτυχώς είσαι καλά! Οι γονείς σου ξεσήκωσαν τους πάντες! 

Αμέσως έπεσε στην αγκαλιά τους, η περιπέτεια του είχε τελειώσει. Κοιταξε τη Τζο! Κατάλαβε τότε ποσό αληθινά ήταν τα λόγια της! Δεν το ξέχασε χρόνια μετά όταν έφερε τα δικά του παιδιά να δουν την έκθεση και την ξανασυνάντησε! Η Τζο όμως δεν θυμόταν κάτι! Εκείνος δεν ξέχασε ποτέ την περιπέτεια του και από τότε προσπαθούσε να περνάει ακόμη περισσότερο χρόνο με την οικογένεια του! 

ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ