Για την Κύπρο

 ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Τα 50 χρόνια μετά την εισβολή στην Κύπρο και με αφορμή το βιβλίο της Ελένης Σβορώνου «12 Μυθο-ιστορίες για την Κύπρο» τα παιδιά του Συλλόγου Γονέων του 9ου Δημοτικού Σχολείου Γλυφάδας,  υπό τη διεύθυνση της Μάγδας Αναγνωστοπούλου, τραγουδούν κρατώντας τις μνήμες ζωντανές. Μαζί τους οι καταξιωμένοι Κύπριοι καλλιτέχνες Ευριδίκη και Λούκας Γιώρκας. Επιπλέον  συμμετέχει με ένα τραγούδι η βραβευμένη Χορωδία του Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Αργυρούπολης υπό την διεύθυνση της κ. Λώρας Πετροπούλου. Η εκδήλωση διεξάγεται το Σάββατο 30 Νοεμβρίου και ώρα 18:30 στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο «Μελίνα Μερκούρη», με ελεύθερη είσοδο. 

Το βιβλίο της Ελένης Σβορώνου «12 Μυθο-ιστορίες για την Κύπρο» (εκδόσεις Καλέντη), μιλά κατευθείαν στην καρδιά και την ψυχή του κόσμου με δώδεκα μικρές αφηγήσεις για τη Μεγαλόνησο, που στην εκδήλωση συνδέονται με εμβληματικά τραγούδια για την Κύπρο, με σκοπό να γνωρίσουν τα παιδιά την ιστορία, τον πολιτισμό και τη μουσική της από την εποχή που «γεννήθηκε» μέχρι σήμερα. 

Σκοπός της εκδήλωσης είναι η επαφή κυρίως των παιδιών με μια σελίδα της ελληνικής ιστορίας που δεν διδάσκεται στα σχολεία αλλά έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την πορεία της Ελλάδας και της Κύπρου.

Σημείωμα για την εκδήλωση

Ξημέρωνε 15 Ιουλίου 1974 την αποφράδα εκείνη μέρα που η ελληνική χούντα, με τη βοήθεια των εκπροσώπων της στην Κύπρο, ξεκινούσε πραξικόπημα για την ανατροπή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ και την κατάλυση της δημοκρατίας. Ήταν η ώρα που μιλούσαν τα τεθωρακισμένα και τα ρωσικά άρματα μάχης που είχαν ξεχυθεί στους δρόμους για να καταλάβουν το Προεδρικό Μέγαρο και τα βασικότερα μέσα μεταφοράς και επικοινωνίας. Μέσα σε λίγες μόνο ώρες, τα ραδιόφωνα είχαν σταματήσει να παίζουν τις μελωδίες του Κουγιουμτζή και του Ξαρχάκου για να ανακοινώσουν τον υποτιθέμενο θάνατο του Μακάριου. Η χούντα είχε καταφέρει να τον απομακρύνει.

Το πραξικόπημα όμως ήταν μόνο η αρχή μιας τραγωδίας που θα βύθιζε ολόκληρη την Κύπρο στο σκοτάδι. Πέντε μέρες αργότερα, ολοκληρώθηκε το διπλό έγκλημα με την τουρκική εισβολή και την κατάληψη του βορείου τμήματος της Κύπρου. Τρεισήμισι χιλιάδες νεκροί, διακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες, νοσοκομεία κατάμεστα από τραυματίες, και ένα μέλλον αβέβαιο.

Όπως ήταν φυσικό μια τέτοια τραγωδία δεν μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη κάθε μορφής τέχνη, και ιδιαίτερα τη μουσική. Πολλοί Κύπριοι συνθέτες, στιχουργοί και ποιητές έβγαλαν όλη την οργή που είχαν μέσα τους και την έκαναν τραγούδι. Γιατί η τέχνη και η μουσική έχει όλη τη δύναμη που μπορεί να μην έχει καν η πολιτική και η στρατιωτική επέμβαση