Δημήτρης Παληγιάννης

ΕἰΡΗΝΗ — ΕΣΥ, ΦΩΝΗ ΣΙΓΗΣ

Σιγεί το τύμπανο του πολέμου,
κι ο ήλιος γέρνει σ’ ουρανό γαλήνης.
Στων ανθρώπων τις καρδιές ανθίζουν ελπίδες,
σαν κρίνοι της αυγής.
Όχι άλλο δάκρυ, ούτε φωτιά,
μόνο το φως της συντροφιάς.
Τα χέρια δίνονται ξανά, όχι για χτύπο — για αγκαλιά.
Παιδιά γελούν χωρίς να τρέμουν,
δεν κρύβονται, δεν περιμένουν.
Η λέξη "αύριο" δεν φοβίζει,
μα τραγουδά και μας ενθαρρύνει.
Εἰρήνη — εσύ, φωνή σιγής,
που λέει πιο πολλά απ’ τις κραυγές.
Στον κόσμο φέρε μας φτερά, να μην ξεχάσουμε ξανά.

Σ.Σ. Με αφορμή το αντιπολεμικό κείμενο του Γιάννη Μαγκλή «Γιατί;», στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, της καθηγήτριας Ευτυχίας Αποστολάκη, οι μαθητές του Β2 γράφουν τα δικά τους ποιήματα για την ειρήνη και στέλνουν το αντιπολεμικό μήνυμα τους.