ΠΑΡΑΜΥΘΟ…ΛΟΓΕΙΑ (1 /25)

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΠΟΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΕΜΟΣ

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα καταπράσινο λιβάδι, ένας μικρός σπόρος ζούσε κρυμμένος μέσα στο απαλό χώμα. Ονειρευόταν τη μέρα που θα γινόταν ένα μεγάλο, δυνατό δέντρο, όπως αυτά που έβλεπε γύρω του.

 Μια μέρα ένας δυνατός άνεμος φύσηξε και ανακάτεψε το χώμα. Ο μικρός σπόρος τρόμαξε. «Κι αν με πάρει μακριά;» σκέφτηκε φοβισμένος. Ο άνεμος, όμως, του ψιθύρισε: Μη φοβάσαι, μικρέ σπόρε! Μερικές φορές, πρέπει να φύγεις απ’ το γνώριμο μέρος σου, για να βρεις εκεί που πραγματικά ανήκεις».

Ο σπόρος, αν και διστακτικός, άφησε τον άνεμο να τον ταξιδέψει. Τον πήγε πέρα από το λιβάδι, πέρα από τα μεγάλα δέντρα, σε έναν τόπο όπου το χώμα ήταν πλούσιο και ο ήλιος λαμπερός. Εκεί, ο σπόρος ρίζωσε, φύτρωσε και με τον καιρό έγινε ένα δυνατό δέντρο!

Τώρα, καθώς άκουγε τον άνεμο να φυσάει ανάμεσα στα κλαδιά του, χαμογελούσε. Είχε μάθει πως οι αλλαγές που φοβόμαστε συχνά μας οδηγούν σε κάτι καλύτερο!

 ΣΤΑΘΗΣ ΚΕΣΑΡΛΗΣ

Στο πλαίσιο της δημιουργικής γραφής στο μάθημα της λογοτεχνίας, της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη, μαθήτριες και μαθητές από την Α’ τάξη, του 3ου Γυμνασίου Γλυφάδας με όργανο τη φαντασία και τον αυθορμητισμό τους έγραψαν τα δικά τους παραμύθια και τις δικές τους ιστορίες, αποσκοπώντας να αφήσουν ένα καλό μήνυμα.