ΠΑΡΑΜΥΘΟ…ΛΟΓΕΙΑ (2 /25)

Ο ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ 

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό χωριό ζούσε ένα παιδί που το έλεγαν Άρη. Ο Άρης ήταν πιο μικρός από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του, και συχνά ένιωθε ότι δεν μπορούσε να κάνει ό,τι εκείνα. Όμως είχε ένα πράγμα που τα άλλα παιδιά δεν είχαν, μια απέραντη περιέργεια για τον κόσμο γύρω του και μια ακατανίκητη θέληση να μάθει. 

Κάθε μέρα, αφού τελείωνε τα μαθήματα του, ο Άρης συνήθιζε να πηγαίνει στο δάσος που βρισκόταν έξω από το χωριό. Εκεί υπήρχε ένα τεράστιο δέντρο, τόσο ψηλό που έφτανε σχεδόν τον ουρανό. Οι χωρικοί το ονόμαζαν «το δέντρο των ευχών», γιατί έλεγαν πως όποιος ανέβαινε στην κορυφή του και έκανε μία ευχή, αυτή θα πραγματοποιούνταν. Βέβαια, όλοι έλεγαν ότι το δέντρο ήταν τόσο ψηλό και το να ανέβεις σε αυτό ήταν αδύνατο για κάποιον σαν τον Άρη.

Ένα απόγευμα, ο Άρης αποφάσισε να ανέβει στο δέντρο και να πει την ευχή του. Παρά το ότι όλοι τον κορόιδευαν για το μικρό του ανάστημα, εκείνος δεν φοβήθηκε. Καθώς πλησίαζε το δέντρο, το είδε να υψώνεται με επιβλητικότητα στον ουρανό, σαν να τον καλούσε να το κατακτήσει…

«Θα τα καταφέρω», είπε ο Άρης με αποφασιστικότητα και άρχισε να το σκαρφαλώνει. Τα πρώτα λίγα μέτρα ήταν δύσκολα, καθώς τα κλαδιά ήταν μακριά και ο κορμός γλιστρούσε. Όμως ο Άρης δεν το έβαζε κάτω. Με κάθε προσπάθεια ανέβαινε λίγο πιο ψηλά, χρησιμοποιώντας τη δύναμη της θέλησης και την πίστη στον εαυτό του. Όσο ανέβαινε, άρχισε να νιώθει ότι το δέντρο δεν ήταν εχθρός του, αλλά φίλος του που τον βοηθούσε να ανακαλύψει τη δύναμή του.

 Μετά από πολύ κόπο και υπομονή, έφτασε στην κορυφή. Το δέντρο ήταν τόσο μεγάλο που το χωριό φαινόταν μικρό σαν κουκίδα από εκεί πάνω.  Ο Άρης ένιωσε απέραντη ικανοποίηση και χαρά που είχε καταφέρει να ανέβει μέχρι εκεί και χωρίς να το σκεφτεί, έκανε την ευχή του: «Εύχομαι να μάθω να προσπαθώ πάντα και να μη φοβάμαι να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες».

Το δέντρο σείστηκε ελαφρά, σαν να είχε ακούσει την ευχή του, ο άνεμος άρχισε να χαϊδεύει το πρόσωπό του. Ο Άρης κατάλαβε πως το πιο σημαντικό δεν ήταν να φτάσει στην κορυφή, αλλά να μην παρατήσει τον αγώνα.

Καθώς κατέβαινε από το δέντρο, οι φίλοι του που τον παρακολουθούσαν με θαυμασμό του είπαν: «Άρη δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα τα κατάφερνες!» του είπαν. Ο Άρης τους χαμογέλασε και είπε: «το να προσπαθείς είναι πιο σημαντικό από το να καταφέρνεις πάντα. Σημασία έχει να μη φοβάσαι να ξεκινήσεις και να μην τα παρατάς ποτέ, ακόμα κι αν κάτι φαίνεται «αδύνατο».

Από εκείνη την ημέρα και μετά, ο Άρης έγινε για όλους στο χωριό παράδειγμα δύναμης και επιμονής. Όλοι έμαθαν πως αν πιστεύεις τον εαυτό σου και δεν τα παρατάς ποτέ, μπορείς να καταφέρεις πολλά περισσότερα από οτιδήποτε νομίζεις.

 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΣΣΟΣ

Στο πλαίσιο της δημιουργικής γραφής στο μάθημα της λογοτεχνίας, της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη, μαθήτριες και μαθητές από την Α’ τάξη, του 3ου Γυμνασίου Γλυφάδας με όργανο τη φαντασία και τον αυθορμητισμό τους έγραψαν τα δικά τους παραμύθια και τις δικές τους ιστορίες, αποσκοπώντας να αφήσουν ένα καλό μήνυμα.