Ο ΜΙΚΡΟΣ ΔΡΑΚΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ
Όσο κι αν προσπαθούσε, όποτε άνοιγε τα φτερά του, απλά αναπηδούσε λίγο από το έδαφος και ύστερα έπεφτε κάτω. Τα μεγαλύτερα αδέλφια του γελούσαν μαζί του και πετούσαν επιδεικτικά μπροστά του.
«Πώς θα γίνεις αληθινός δράκος, αν δεν μπορείς να πετάξεις», του έλεγαν.
Ο Φλόγας ένιωθε πολύ λυπημένος. Κάθε βράδυ, κοίταζε τον ουρανό, που ήταν γεμάτος αστέρια, αναρωτιόταν αν θα μπορούσε ποτέ να πετάξει, όπως οι άλλοι δράκοι.
Μια μέρα, αποφάσισε να φύγει από το σπίτι του και να ψάξει κάποιον που θα μπορούσε να τον βοηθήσει. Περπάτησε μέσα στο δάσος, πέρασε από ποτάμια και ανήφορους, μέχρι που έφτασε σε ένα μεγάλο και πολύ παλιό δέντρο. Εκεί ζούσε η σοφή κουκουβάγια, η Δάφνη, που ήξερε τα πάντα για τα πλάσματα του δάσους.
«Γιατί είσαι τόσο λυπημένος, μικρέ δράκε;» ρώτησε η Δάφνη με ήρεμη φωνή.
«Δεν μπορώ να πετάξω», απάντησε ο φλόγας. «Δοκιμάζω ξανά και ξανά, αλλά πάντα αποτυγχάνω. Τι κάνω λάθος;»
Ο Φλόγας τελικά δέχτηκε να τον βοηθήσει η Δάφνη.
Μετά από πολλή προσπάθεια και δυσκολίες η Δάφνη κατάφερε να μάθει στο Φλόγα να χρησιμοποιεί σωστά τα φτερά του. Τον έβαλε να στέκεται σε χαμηλούς λόφους και να κάνει μικρά άλματα, μέχρι να νιώσει σίγουρος για τον εαυτό του.
«Μην προσπαθείς να πετάξεις ψηλά από την πρώτη στιγμή», του είπε. «Τα μικρά βήματα είναι εξίσου σημαντικά».
Ο Φλόγας ακολούθησε τις οδηγίες της. Κάθε μέρα προσπαθούσε λίγο περισσότερο. Μερικές φορές έπεφτε και πονούσε, αλλά δεν τα παράτησε. Η κουκουβάγια τον ενθάρρυνε: «Θυμήσου, κάθε πτώσεις σε φέρνει πιο κοντά στην επιτυχία».
Μια μέρα, καθώς ο Φλόγας εξασκούνταν σε ένα βράχο, άκουσε δυνατές κραυγές από το φαράγγι. Έτρεξε προς τα εκεί και είδε ένα μικρό λαγουδάκι που είχε πέσει σε μία χαράδρα και δεν μπορούσε να βγει.
Ο Φλόγας ήξερε ότι δεν μπορούσε ακόμα να πετάξει καλά, αλλά ήταν η στιγμή να δοκιμάσει. Άνοιξε τα φτερά του, πήρε μία βαθιά ανάσα και πήδηξε από τον βράχο. Στην αρχή τα φτερά του έτρεμαν, αλλά θυμήθηκε τα λόγια της Δάφνης: «Πίστεψε στον εαυτό σου!»
Κατέβηκε προσεκτικά, άρπαξε το λαγουδάκι με τα πόδια του και το ανέβασε με ασφάλεια στο έδαφος.
Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα χαράς. Τα είχε καταφέρει!
Όταν γύρισε πίσω στους άλλους δράκους, όλοι είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό.
«Φλόγας πέταξε!» φώναζαν ενθουσιασμένοι.
Από εκείνη τη μέρα, ο Φλόγας δεν ένιωθε πια διαφορετικός. Είχε μάθει ότι η δύναμη δεν βρίσκεται μόνο στα φτερά, αλλά και στην καρδιά.
Έτσι και έτσι, ο μικρός δράκος που δεν μπορούσε να πετάξει, έγινε ένας από τους πιο σπουδαίους δράκους της περιοχής.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΓΙΑΛΙΚΑΡΗ
Στο πλαίσιο της δημιουργικής γραφής στο μάθημα της λογοτεχνίας, της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη, μαθήτριες και μαθητές από την Α’ τάξη, του 3ου Γυμνασίου Γλυφάδας με όργανο τη φαντασία και τον αυθορμητισμό τους έγραψαν τα δικά τους παραμύθια και τις δικές τους ιστορίες, αποσκοπώντας να αφήσουν ένα καλό μήνυμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου