Ταξίδι μνήμης και προσδοκίας

ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

 

Καθώς οι τελευταίες μέρες πριν το άνοιγμα της σχολικής χρονιάς κυλούν γρήγορα, δεν μπορώ παρά να γυρίσω πίσω στα χρόνια του γυμνασίου — στα γέλια, τις φιλίες, τις μικρές περιπέτειες και την αγωνία για όσα έρχονται. Ένα ταξίδι μνήμης και προσδοκίας ξεκινά, πριν χτυπήσει ξανά το κουδούνι.

Λίγες μέρες πριν χτυπήσει ξανά το κουδούνι, νιώθω σαν να περπατώ σε μια χρονομηχανή που με επιστρέφει στο γυμνάσιο. Θυμάμαι τα γέλια στα διαλείμματα, τις τρελές συζητήσεις με τους φίλους, και τα μικρά «δράματα» όταν κάποιος ξέχασε τα βιβλία του ή κάποιος έτρεξε να προλάβει το τελευταίο κουδούνι. Κάθε γωνιά του σχολείου είχε τη δική της ιστορία, και κάθε καθηγητής ένα κομμάτι από τα δικά μας όνειρα και τις ανησυχίες.

Με το λύκειο να πλησιάζει, η αγωνία είναι πραγματική. Νέοι καθηγητές, νέοι συμμαθητές, και το μυστήριο της «μεγάλης τάξης» που όλοι λένε ότι είναι σοβαρή και δύσκολη… Μια μεριά μου ανυπομονεί, η άλλη λίγο τρομάζει. Αλλά τελικά, το γυμνάσιο μου δίδαξε κάτι πολύτιμο: πως οι φίλοι, τα γέλια και οι μικρές περιπέτειες κάνουν κάθε σχολική χρονιά αξέχαστη. Και το λύκειο; Απλώς η επόμενη μεγάλη περιπέτεια!

Κι ενώ η μέρα που θα ανοίξουν πάλι οι πόρτες του σχολείου πλησιάζει, νιώθω ένα μείγμα ενθουσιασμού και περίεργου άγχους. Ξέρω πως θα υπάρχουν νέες προκλήσεις, αλλά και στιγμές που θα με κάνουν να γελάσω μέχρι δακρύων. Κάθε χρονιά φέρνει μαζί της μικρές περιπέτειες και μεγάλα μαθήματα, και το μόνο σίγουρο είναι ότι ό,τι κι αν συμβεί, αυτές οι αναμνήσεις θα με ακολουθούν πάντα, σαν μια γλυκιά υπενθύμιση των όμορφων χρόνων που ζήσαμε.

ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ  ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ