ΓΡΑΦΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (1)

Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πρίγκιπας, ο οποίος ήταν πολύ ξακουστός σε όλη τη χώρα. Όλοι τον θεωρούσαν ευτυχισμένο αλλά στην πραγματικότητα, δεν ήταν καθόλου.

Ο πατέρας του δεν του έδινε καμια αρμοδιότητα στο παλάτι. Ο πρίγκιπας ήταν πολύ στεναχωρημένος, γιατί ο βασιλιάς έμοιαζε να μην νοιάζεται για αυτόν. Επίσης, ο βασιλιάς δεν ήθελε σε καμιά περί[πτωση ο γιός του να κάνει παρέα με ανθρώπους "κατώτερης τάξης". Ο πρίγκιπας είχε εντελώς αντίθετη άποψη και ένιωθε πιεσμένος. Θέλησε να μιλήσει σε κάποιον για τα προβλήματά του.

Καθώς περπατούσε μια μέρα στο διάδρομο του παλατιού, συνάντησε έναν από τους καθαριστές που ήταν στο παλάτι. Άλλες φορές δεν έπιανε την κουβέντα μαζί του, αλλά αυτή τη φορά ένιωσε την ανάγκη να του μιλήσει. Ο καθαριστής, ο οποίος ήταν μεγάλος σε ηλικία, του φάνηκε πολύ συμπαθητικός. Έκαναν παρέα πολύ και με τον καιρό και έτσι έγιναν φίλοι. Ο πρίγκιπας είπε τα προβλήματά του στο γέροντα και ο γέροντας του είπε: "Άκου λοιπόν καλέ μου πρίγκιπα. Τον π[ατέρα σου τον κυριαρχεί φόβος και άγχος για το μέλλον σου. Πιστεύει πως όταν θα γίνεις βασιλιάς, δεν θα τα καταφέρεις. Γι΄ αυτό συζήτησε μαζί του, και θα βρεθεί η λύση". "Ευχαριστώ φίλε μου. Θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου".

Ο πρίγκιπας την επόμενη μέρα συζήτησε με τον πατέρα του. Ο βασιλιάς ένιωσε πολύ άσχημα μόλις συνειδητοποίησε το πως συμπεριφερόταν στο γιό του, ότι κυριάρχησε ο φόβος του για το αν θα τα καταφέρει, όταν γίνει βασιλιάς. Τοθ ζήτησε συγνώμη και λύθηκαν όλες οι διαφορές τους με την πολύωρη συζήτηση. Έτσι ο πρίγκιπας και ο βασιλιάς έζησαν ευτυχισμένοι, και ο πρίγκιπας δεν αποχωρίστηκε ποτέ τον καλύτερό του φίλο, το γέροντα, ο οποίος έγινε και σύμβουλος του παλατιού.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΤΖΑΝΝΗ

ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία της μαθήτριας στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη.