Ηλιάνα Γιαννακοπούλου

Αλλόκοτος κόσμος

Παντού άνθρωποι φτωχοί, άνθρωποι δυστυχισμένοι.
Άνθρωποι πεινασμένοι, διψασμένοι, στερημένοι.
Άνθρωποι πρόσφυγες, άστεγοι, παραμελημένοι,
κακομεταχειρισμένοι, για όλους ανύπαρκτοι.
Δίχως έγνοια, υποστήριξη, κατανόηση.


Κι όλοι τους βρίσκονται στο έλεος των υπολοίπων.
Θα τους προσφέρει ο εύπορος τροφή για να χορτάσουν;
Χρήματα, φάρμακα να γιατρευτούν, σπίτι για να μείνουν;
Θα τους βοηθήσει; Θα τους προσέξει; θα τους σκεφτεί;
Φυλακισμένοι στην μαυρίλα δεν μπορούν να ζήσουν.

Γιατί άραγε υπάρχει πόνος και δυστυχία;
Γιατί άραγε να υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι;
Στην κοινωνία μας ανώτεροι και κατώτεροι;
Γιατί άραγε όλοι μας ίσοι να μην είμαστε;
Γιατί για τούτον τον κόσμο μας όλοι αδιαφορούν;

Γιατί κάθε ανθρωπάκος μας είναι τυφλωμένος!
Είναι δίχως ελευθερία σκέψης σκλαβωμένος,
σαν τα πρόβατα που ακολουθούν το κοπάδι τους.
Κέρδος, όφελος, συμφέροντα, οι μόνες του σκέψεις.
υποκρισία, ψέμα, αδιαφορία για όλους.

Αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια, προσφορά,
λέξεις ξεχασμένες με το πέρασμα τόσων χρόνων.
Και αν ισότητα, ειρήνη, δικαιοσύνη θες,
μην επαναπαύεσαι, μην γίνεσαι εγωιστής!
Να σκέφτεσαι συνανθρώπους και επόμενες γενιές!

 ΣΣ Το ποίημα αυτό δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας  της καθηγήτριας Αικατερίνης Αθανασίου.