Ποντιακό Ζήτημα

 Μνήμη αιματηρή και μέλλον ζοφερό

Του Θανάση Κ.

Η Γενοκτονία των Ποντίων δεν είναι απλώς μια «μέρα Μνήμης».. Είναι φωνή της συνείδησης του Ελληνισμού. Που μένει ζωντανή όλες τις μέρες του χρόνου. Αλλιώς δεν υπάρχει «συνείδηση»…

Δεν είναι μόνον η επίσημη Τουρκία που αρνείται τη Γενοκτονία, όπως είναι φυσικό άλλωστε…

Είναι και άλλοι, ακόμα και μέσα στην Ελλάδα.

Γι’ αυτό καλό είναι να τους θυμίσουμε συνοπτικά μερικά γεγονότα:

* Πρώτον δεν πρόκειται για απλή «εκτόπιση πληθυσμών» (υπάρχει και αυτό, βέβαια)…

Δεν πρόκειται μόνο για «εθνοκάθαρση» (υπάρχει και αυτό βέβαια).

Δεν πρόκειται απλώς για «εγκλήματα πολέμου» που έγιναν κατά τη διάρκεια των μαχών ή εξ αιτίας τους.

Αν μόνο αυτά είχαν συμβεί, πάλι θα ήταν πολλαπλό έγκλημα, αλλά στην περίπτωσή μας είναι πολύ πέρα απ’ αυτά.

Είναι Γενοκτονία, γιατί υπήρξε συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια εξόντωσης μιας εθνικής πληθυσμιακής ομάδας.

Και συγκεντρώνει όλα τα ιστορικά και νομικά χαρακτηριστικά για να θεωρηθεί και επίσημα Γενοκτονία…

* Δεν «προέκυψε» ως αποτέλεσμα Ελληνοτουρκικού Πολέμου. Δεν ξεκίνησε το 1919 με την άφιξη ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στη Σμύρνη.

Ξεκίνησε τέσσερα ολόκληρα χρόνια νωρίτερα!

Όταν μαίνονταν ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, στον οποίο η Ελλάδα δεν συμμετείχε ακόμα, έτσι κι αλλιώς…

Κι όταν η Τουρκία που είχε συμμαχήσει με τις «Κεντρικές Δυνάμεις» έχανε από την Ρωσία που ανήκε στην Αντάντ. Και οι ήττες του τουρκικού στρατού αποδόθηκαν στον Ποντιακό Ελληνισμό κι άρχισαν οι Τούρκοι να καίνε χωριά και να συλλαμβάνουν τους Έλληνες Πόντιους της περιοχής. Τους οποίους του εξόντωναν στη συνέχεια σε πορείες θανάτου.

Κι όχι μόνο νέους μάχιμους άνδρες, αλλά και γυναίκες και παιδιά και ηλικιωμένους. Κανείς δεν γλίτωνε…

Το επαναλαμβάνω: Η Ελλάδα τότε δεν είχε καν πάρει μέρος στον Πόλεμο.

* Τρίτον, δεν ήταν καν ένα «περιστατικό», έστω και αιματηρό, που θα μπορούσε να αποδοθεί σε υπέρ-αντίδραση κάποιων «ακραίων» της εποχής σε στιγμές – και υπό τη φόρτιση – της εθνικής τους ήττας.

Κράτησε οκτώ χρόνια! Και δεν συμμετείχαν μόνο «άτακτοι». Συμμετείχε το ίδιο το Τουρκικό κράτος. Και οι επίσημες αρχές του.

Και δεν το λένε αυτό μόνο οι Έλληνες και οι οργανώσεις των Ποντίων σήμερα. Το βεβαιώνουν και πλήθος διπλωματικές πηγές της εποχής και από τα δύο στρατόπεδα του τότε Πολέμου. Για την ακρίβεια οι πιο επιβαρυντικές για την Τουρκία αποδείξεις της Γενοκτονίας που έγινε τότε είναι από Αυστριακές διπλωματικές πηγές (χώρας που τότε ήταν σύμμαχός της Τουρκίας) και από Αμερικανικές πηγές (χώρας που τότε ΔΕΝ συμμετείχε στον Πόλεμο)

Υπάρχουν βέβαια, και πολλές άλλες τέτοιες πηγές τρίτων χωρών. Όλες απολύτως επιβαρυντικές για την Τουρκία συνολικά – όχι για κάποιους «ακραίους»…

Τα «εγκλήματα Πολέμου» γίνονται μια στιγμή από κάποιον τρελαμένο διοικητή που χάνει ο ίδιος τον αυτοέλεγχό του ή χάνει το έλεγχο του τμήματός του και σκοτώνει γυναικόπαιδα αμάχων αδιακρίτως.

Όταν ο εξολόθρευση ενός ολόκληρου πληθυσμού κρατάει οκτώ χρόνια και γίνεται συστηματικά, αυτό ΔΕΝ λέγεται πια «έγκλημα Πολέμου», λέγεται πια –καραμπινάτη – Γενοκτονία!

Τίποτε λιγότερο…

* Ο αριθμός των θυμάτων εκείνα τα 8 χρόνια – σε τρείς φάσεις μάλιστα – φτάνει τις 353 χιλιάδες, σε ένα συνολικό πληθυσμό Ποντίων που έφτανε τότε τις 650 με 800 χιλιάδες. Δηλαδή κοντά στους μισούς εξοντώθηκαν επί τόπου – οι περισσότεροι βασανιστικά.

Αν αυτό δεν είναι Γενοκτονία τι είναι;

Τα θύματα ολόκληρου του Μικρασιατικού Ελληνισμού τότε ήταν πολύ περισσότερα: Πιθανότατα ξεπερνούν τις 550 χιλιάδες! Και ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας ήταν πολύ μεγαλύτερος. Ξεπερνούσε κατά πολύ τα 2 εκατομμύρια.

Από αυτούς έφτασαν διωγμένοι στην Ελλάδα περί το 1,5 εκατομμύριο το 1922-23.

Αλλά γύρω στις 550 χιλιάδες εξοντώθηκαν συνολικά.

Και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα έσπευσαν να σωθούν προς την αντίθετη κατεύθυνση, προς την Γεωργία και τη Ρωσία – και την Σοβιετική Ένωση που δημιουργήθηκε τότε. Αυτοί υπέστησαν αργότερα, άλλες δραματικές διώξεις. Από τους Σοβιετικούς πλέον…

Αλλά οι 550 χιλιάδες Ελληνισμού της Μικράς Ασίας αφανίστηκαν εκεί, στις πατρογονικές εστίες τους!

Κι από αυτούς πάνω από μισούς ήταν Έλληνες Πόντιοι, των οποίων η Γενοκτονία ξεκίνησε πολύ πριν τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο το 1919-22.

* Κάποιοι θέλουν να το ονομάσουμε όλο αυτό απλώς «εθνοκάθαρση»…Αλλά «εθνοκάθαρση» – δηλαδή βίαιο εξαναγκασμό να φύγουν – υπέστησαν το 1,5 εκατομμύριο του Μικρασιατικού Ελληνισμού που έφυγε και ήλθε στην Ελλάδα.  Οι 550 χιλιάδες συμπατριωτών μας ΔΕΝ έφυγαν! «Έμειναν» εκεί! Γιατί τους σκότωσαν συστηματικά και σχεδιασμένα…

Κάποιοι θέλουν να θυμόμαστε αυτούς που σώθηκαν, αλλά να ξεχάσουμε αυτούς που δολοφονήθηκαν.

Τέτοια φρικαλεότητα!

* Την Γενοκτονία των Ποντίων δεν την «ισχυρίζονται» μόνο οι Ποντιακές οργανώσεις.

Την αποδέχεται ως αδιαμφισβήτητο γεγονός η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (ΙAGS), δηλαδή ό,τι πιο έγκυρο υπάρχει στο κόσμο.

Την έχουν αναγνωρίσει επίσης, επισήμως, πέραν από τα Κοινοβούλια της Ελλάδας και της Κύπρου, η Αρμενία, η Σουηδία, η Αυστρία, ορισμένες Ομόσπονδες δημοκρατίας της Ρωσίας, εννιά από τις μεγαλύτερες Πολιτείες των ΗΠΑ ευθέως (και κάποιες ακόμα εμμέσως), η Βουλή της Νότιας Αυστραλίας και της Νέας Νότιας Ουαλλίας, και πολλοί δήμοι μεγάλων πόλεων όπως της Βιέννης, της Οτάβας και του Τορόντο κλπ.

Ενώ υπάρχουν επιπροσθέτως πλήθος Νομοθετικά σώματα σ’ όλο τον κόσμο, όπως για παράδειγμα η Γερουσία των ΗΠΑ, που έχουν αναγνωρίσει ευρύτερα την Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας εκείνη την εποχή, περιλαμβάνοντας μέσα φυσικά και τη Γενοκτονία των Ποντίων.

* Υπάρχουν και κάποιοι που προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση σε ό,τι αφορά τον τελικό αριθμό των θυμάτων:

Εντάξει, μας λένε, αλλά δεν σκοτώθηκαν τότε 353 χιλιάδες Πόντιοι, τα πραγματικά θύματα είναι περί τις 100 χιλιάδες!

Και δεν ντρέπονται…

Αναφέρονται σε πηγές όπως ή καταγγελία του Μητροπολίτη Τραπεζούντος Χρύσανθου Φιλιππίδη, το 1916. Ο οποίος αναφερόταν στα θύματα μόνο της περιοχής του και μόνο ως το 1916…

Και στις υπόλοιπες περιοχές του Πόντου;

Και τα επόμενα χρόνια όταν υπήρξαν άλλα δύο μεγάλα κύματα αφανισμού των Ποντίων και αργότερα του Ελληνικού στοιχείου συνολικά;

Αυτοί δεν μετράνε;

Μόνο ο Αμερικανός Πρέσβης στην Τουρκία Henry Morgenthau κατέγραψε και στοιχειοθέτησε σφαγές Ελλήνων Ποντίων από το 1919 ως το 1921 στις περιοχές της Σαμψούντας της Μπάφρας και του Ααζάμ που έφταναν το 70% με το 90% του τοπικού πληθυσμού.

Και οι υπόλοιποι δεν γλίτωσαν. Οι περισσότεροι εκτοπίστηκαν στα «ενδότερα» όπου βρήκαν τον θάνατο με σκόπιμες κακουχίες και βασανιστήρια. Όταν δεν εκτελούταν επί τόπου εν ψυχρώ…

Αληθινή Γενοκτονία!

Ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι εμείς το «συζητάμε» ακόμα…

Και κάποιοι εξακολουθούν να μας λένε ότι ήταν «συνωστισμός» όλα αυτά.

Ή ό,τι «κι εμείς κάναμε τα ίδια».

Ε λοιπόν, όχι ! Δεν ήταν «συνωστισμός»! Κι ούτε κάναμε εμείς «τα ίδια». Ούτε καν συγκρίσιμα. Ούτε τότε, ούτε πιο πριν, ούτε ποτέ.

Σε πολέμους υπάρχουν ακρότητες.

Πολλές φορές και αντεκδικήσεις.

Αλλά Γενοκτονία δεν κάναμε ποτέ εμείς!

Λίγοι τις έκαναν στους τελευταίους δύο αιώνες, τουλάχιστον…

Κι όσοι τις έκαναν, τουλάχιστον τις αναγνώρισαν. Ζήτησαν και συγγνώμη. Και ντρέπονται σήμερα. Κουβαλάνε το σύνδρομο της «ιστορικής ενοχής». Κάτι είναι κι αυτό…

Εδώ έχουμε μια χώρα – την Τουρκία – που το αρνείται! Δεν ζητάει καμία συγγνώμη. Μάλλον μας… απειλεί ότι θα το ξανακάνει! Στην Δυτική Θράκη, ή στα νησιά του Αιγαίου, ή και στην Κρήτη ακόμα – κι αυτό το ακούσαμε τελευταία.

Κι από κοντά έχουμε και δικούς μας εδώ, που επίσης αρνούνται – και σήμερα – τη Γενοκτονία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας!

Και βγάζουν και βιβλία στα ελληνικά με τα οποία διαδίδουν τα ψέματα της Τουρκικής προπαγάνδας. Και ήθελαν να τα περάσουν και στα σχολεία μας!

Αυτοί είναι χειρότεροι! Γιατί δολοφονούν για δεύτερη φορά τον Μικρασιατικό Ελληνισμό. Χτυπώντας κατευθείαν στο μόνο που δεν πεθαίνει: Στη Μνήμη!

Αυτήν θέλουν να αλλοιώσουν και να αμαυρώσουν…

Τελικά, να εξαλείψουν!

Μόνο που η Μνήμη είναι Ταυτότητα, Αξιοπρέπεια και Υπερηφάνεια…

Και τα τρία πηγές, του πνεύματος Ελευθερίας!

Τότε σκότωσαν τους ανθρώπους μας…

Τώρα επιχειρούν να δολοφονήσουν το Φιλελεύθερο πνεύμα του λαού μας!

Αυτό που μας κράτησε ενωμένους και όρθιους…

Δεν θα τα καταφέρουν!

Η Μέρα Μνήμης δεν υπενθυμίζει μόνο όσα συνέβησαν στον παρελθόν.

Υπογραμμίζει κι αυτά που δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο μέλλον!

ΥΓ Κατά τα άλλα απολαύστε τα… τουρκικά σίριαλ που αφθονούν πια στα ελληνικά κανάλια!

Τελικά δεν είναι να το πολύ-συζητάμε:

Θα σωθούμε όσοι το αξίζουμε κι όσοι το παλεύουμε.

Οι υπόλοιποι δεν έχουν «σωτηρία»…

ΠΗΓΗ: www.antibaro.gr