Ο «γρουσούζης»

 ΑΝ Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΙΧΕ ΦΩΝΗ…

Καλημέρα σας!... Είμαι ο πίνακας της τάξεως Β2. Θέλετε να γνωριστούμε; Είμαι φτιαγμένος από γυαλί σε χρώμα λευκό και έχω διαστάσεις 2Χ3 μέτρα. Τα παιδιά πολλές φορές με αποκαλούν  «γρουσούζη», γιατί νομίζουν πως εγώ φταίω όταν σηκώνονται στο μάθημα για να γράψουν πάνω μου και δεν ξέρουν. Τι να τους κάνω; Ας διαβάζουν.

Μέσα στην τάξη υπάρχουν ευτυχώς και επιμελείς μαθητές μαθητές. Πόσο περήφανος και ευτυχής είμαι, όταν γράφουν σωστά πράγματα! Μα και τι λύπη νιώθω, όταν καλός μαθητής τα μπερδέψει! Μακάρι να είχα φωνή και να μπορούσα να τον βοηθήσω!

Μα πάνω στη φλυαρία  μου ξέχασα να σας συστήσω τους φίλους μου. Από ‘δω το σφουγγάρι, αχώριστος σύντροφός μου. Αυτός με καθαρίζει από αυτά που είναι γραμμένα πάνω μου, για να γραφτούν και άλλα… κι άλλα… κι άλλα. Κι από εκεί οι φίλοι μου οι μαρκαδόροι σε διάφορα χρώματα. Κι εκεί κάτω τα θρανία. Πως τα λυπάμαι τα καημένα, όταν βλέπω τα κακομαθημένα παιδιά να τα κακοποιούν και να τα λερώνουν!

Όμως φτάνει πια! Πολύ σας ζάλισα με την πολυλογία μου. Ακούω τον καθηγητή να έρχεται και πρέπει να πιάσω δουλειά.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΞΕΠΛΑΤΗΣ

ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία του μαθητή στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Β' τάξης, της καθηγήτριας Ζαφειρίας Παπαδημητρίου.