ΟΙ 10+1 ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Οι καλύτερες αστρονομικές φωτογραφίες για το 2022 αναδεικνύονται μέσα από τον διεθνή διαγωνισμό Astronomy Photographer of the Year και αποτυπώνουν την απόλυτη μαγεία του σύμπαντος.
Η αστροφωτογραφία δεν επιτρέπει διαλείμματα. Οι φωτογράφοι που έχουν αφιερωθεί σε αυτή την τέχνη αποδεικνύουν κάθε μέρα ότι δεν χρειάζεται μόνο τύχη για να πετύχεις το σωστό κλικ, αλλά και σκληρή δουλειά, υπομονή και ικανότητες. Οι αστρονομικές φωτογραφίες είναι ένας άθλος που επιτρέπει σε όλους εμάς την εξερεύνηση ενός νέου κόσμου.
Ο διεθνής διαγωνισμός Astronomy Photographer of the Year διοργανώνεται από το Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Γκρήνουιτς, με την υποστήριξη της Liberty Specialty Markets και σε συνεργασία με το BBC Sky at Night Magazine. Η σπουδαιότητά του αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι φέτος έλαβε πάνω από 3.000 συμμετοχές, από 67 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Οι 11 καλύτερες αστρονομικές φωτογραφίες
1. Disconnection Event, του Gerald Rhemann. Η καλύτερη φωτογραφία η του διαγωνισμού
Ο κομήτης Leonard πραγματοποίησε το κοντινότερο πέρασμά του στα μέσα Δεκεμβρίου του 2021 και, αφού εγκατέλειψε το Ηλιακό Σύστημα, δεν θα είναι ξανά ορατός από τη Γη ποτέ. Την ημέρα των Χριστουγέννων του 2021 συνέβη ένα δραματικό γεγονός αποσύνδεσης της ουράς του, αφού ένα κομμάτι αυτής αποκόπηκε και παρασύρθηκε από τον ηλιακό άνεμο.
2. Stabbing Into the Stars, του Zihui Hu
Απεικονίζει το χιονισμένο βουνό Namcha Barwa (Κίνα). Το όνομά του στα θιβετιανά σημαίνει «ακόντιο που καρφώνεται στον ουρανό» και η προέλευσή του έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. η ανέγγιχτη γη του φιλοξενεί τον πιο καθαρό έναστρο ουρανό, τα ίχνη του οποίου «υφαίνουν» ένα ευρύ δίχτυ ακόμη και τις ημέρες της Πανσελήνου. Το Namcha Barwa, σαν ακόντιο, διαπερνά αυτό το δίχτυ.
Βλέπουμε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) ακριβώς πάνω από το σημείο προσεδάφισης του Απόλλων 11 στη Σελήνη, στη Θάλασσα της Ηρεμίας, μια σεληνιακή θάλασσα που βρίσκεται στα ανατολικά της Θάλασσας των Βροχών. Η λήψη ήταν εξαιρετικά δύσκολη: υπήρχαν μόνο μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου και χρειαζόταν ακριβής τοποθέτηση για να αποτυπωθεί το πέρασμα την ιδανική στιγμή.
Το Βόρειο Σέλας «χορεύει» και ο χορός του αντανακλάται σε μια μικρή παγωμένη λίμνη πάνω από το βουνό Eystrahorn στην Ισλανδία. Παρόλο που συνήθως το Βόρειο Σέλας φωτογραφίζεται κατά τους μήνες του χειμώνα, η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχτηκε στα τέλη της άνοιξης.
Ο σπειροειδής γαλαξίας στη μέση της φωτογραφίας ονομάζεται Sombrero. Η εικόνα αποτυπώνει τις αχνές ροές άστρων που δημιουργήθηκαν όταν αυτός συγκρούστηκε με τον γαλαξία που περιλαμβάνει το δικό μας ηλιακό σύστημα και τα υπολείμματα άρχισαν να περιφέρονται γύρω από τον ίδιο.
Τρεις εκδοχές της φωτογραφίας συνδυάστηκαν για αυτό το τελικό αποτέλεσμα: μια έκδοση για το φόντο, μια έκδοση για τον δίσκο και μια έκδοση για τα αστρικά ρεύματα και το φωτοστέφανο.
Βλέπουμε τον κρατήρα Πλάτων στη Σελήνη να φωτίζεται από τις ακτίνες του Ηλίου. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Ήλιος ανατέλλει πάνω από τον γιγάντιο Πλάτωνα και ρίχνει τεράστιες σκιές στο γεμάτο με λάβα έδαφός του μία φορά τον μήνα, ενώ περιστασιακά το γεγονός αυτό συμπίπτει με μια νύχτα με καλή ορατότητα. Η νύχτα που ο Martin Lewis τράβηξε αυτή τη φωτογραφία ήταν μια τέτοια νύχτα!
Αυτή η λήψη είναι αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας προσπάθειας! Ο Mukherjee απεικόνισε τον Ήλιο για 365 ημέρες μεταξύ 25 Δεκεμβρίου 2020 και 31 Δεκεμβρίου 2021. ‘Εχασε μόνο 6 ημέρες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Μετά από ένα χρόνο, συνδύασε όλες αυτές τις εικόνες για να δημιουργήσει μια ενιαία λήψη.
Οι ηλιακές κηλίδες δημιουργούν δύο ζώνες στον ηλιακό δίσκο, περίπου 15-35 μοίρες βόρεια και νότια του Ισημερινού και σταδιακά αρχίζουν να παρασύρονται προς αυτόν. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό και ως νόμος του Spörer.
Ο Weitang Liang κατάφερε να αποτυπώσει εντυπωσιακά το «Μάτι του Θεού», επίσης γνωστό ως «Νεφέλωμα Έλικας». Με αυτή την απεικόνιση καταφέρνει να αποτυπώσει τα υπέροχα χρώματα του πυρήνα και τις σπάνια ορατές λεπτομέρειες που τον περιβάλλουν. Να αναφέρουμε ότι το «Μάτι του Θεού» είναι ένα πλανητικό νεφέλωμα που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 650 έτη φωτός από τη Γη.
9. Solar Tree, της Pauline Woolley, με χρήση δεδομένων ανοιχτού κώδικα από το Ηλιακό Δυναμικό Παρατηρητήριο της NASA
Η παραπάνω εικόνα διακρίθηκε για την καινοτομία της, ενώ η δημιουργία της ήταν αρκετά περίπλοκη. Όπως εξηγείται, η Pauline Woolley ερεύνησε τα ίχνη άνθρακα-14 που βρέθηκαν σε ορισμένες μελέτες χρονολόγησης των δακτυλίων δέντρων, ή αλλιώς της δενδροχρονολόγησης.
Στη φωτογραφία, είκοσι έξι εικόνες του Ήλιου από το πρώτο μέρος του Ηλιακού Κύκλου 25 έχουν διαστρωθεί για να δημιουργηθούν ομόκεντροι δακτύλιοι. Ο παλαιότερος «δακτύλιος» βρίσκεται στο κέντρο, ενώ ο πιο πρόσφατος βρίσκεται πιο μακριά. Καθώς οι μήνες περνούν, οι δακτύλιοι επεκτείνονται ή «μεγαλώνουν» σχηματίζοντας τους δακτυλίους ενός φανταστικού ηλιακού δέντρου. Η συνολική εικόνα είναι μια σήμανση του χρόνου που περνάει, η οποία ενσωματώνει οπτικές αποδείξεις των αυξανόμενων επιπέδων ηλιακής δραστηριότητας που φαίνονται στα σκοτεινά σημάδια των ηλιακών εκλάμψεων.
Για τη λήψη της, ο φωτογράφος έπρεπε να στέκεται στο χιόνι σε συνθήκες παγετού! Τι βλέπουμε; Τον Γαλαξία μας να υψώνεται πάνω από το βουνό Minya Konka, την ψηλότερη κορυφή της επαρχίας Sichuan της Κίνας, τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Φεβρουαρίου 2021.
Όταν τον κοιτάζουμε με γυμνό μάτι μοιάζει με ομίχλη αλλά μέσα από το τηλεσκόπιο SkyWatcher 150/750P το αποτέλεσμα είναι μεγαλειώδες. Πρόκειται για τον Γαλαξία της Ανδρομέδας, ή αλλιώς Messier 31, έναν από τους πλησιέστερους και μεγαλύτερους «γείτονες» του Γαλαξία μας.
Ο συγκεκριμένος γαλαξίας είναι το πιο μακρινό αντικείμενο που μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι.
ΠΗΓΗ: https://www.ow.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου