ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ
«Ένα σοκολατάκι Μπουένο, παρακαλώ,» είπε στον ζαχαροπλάστη, έναν ηλικιωμένο άντρα με άσπρα μαλλιά και μάτια που έλαμπαν με καλοσύνη.
Ο κύριος Στέφανος της έδωσε το σοκολατάκι, τυλιγμένο προσεκτικά σε μια μικρή κόκκινη χαρτοπετσέτα.
«Ξέρεις, αυτό δεν είναι απλώς σοκολάτα,» της είπε με ένα ζεστό χαμόγελο.
«Τι εννοείτε;» ρώτησε η Μαρία, ενώ δάγκωνε απαλά τη γκοφρέτα που έκρυβε τη λαχταριστή γέμιση φουντουκιού και η γλυκιά γεύση απλωνόταν στον ουρανίσκο της.
«Έχει μια ιστορία… Μια ιστορία για τον Άγιο Βαλεντίνο,» άρχισε ο κύριος Στέφανος.
«Πολλά χρόνια πριν, ζούσε ένας νεαρός ζαχαροπλάστης, ο Νικόλας, τρελά ερωτευμένος με μια κοπέλα, τη Σοφία. Όμως, εκείνη δεν γνώριζε τίποτα για τα βαθιά του συναισθήματα. Ο Νικόλας ήθελε να της εξομολογηθεί την αγάπη του, αλλά δεν έβρισκε τον τρόπο. Έτσι, σκέφτηκε να δημιουργήσει κάτι μοναδικό: μια σοκολατένια γκοφρέτα με γέμιση φουντουκιού – γλυκιά, απαλή και τρυφερή, ακριβώς όπως η αγάπη.»
Η Μαρία άκουγε με συγκίνηση, ενώ ο ζαχαροπλάστης συνέχισε:
Η Μαρία έμεινε σιωπηλή για λίγο, αφήνοντας την ιστορία να ζεστάνει την καρδιά της, όπως και η σοκολάτα που έλιωνε στο στόμα της. «Τελικά, η σοκολάτα λέει όσα οι λέξεις δεν μπορούν…» ψιθύρισε, κοιτάζοντας το τελευταίο κομμάτι στο χέρι της, ενώ ο κύριος Στέφανος έκλεινε ένα μάτι και πρόσθεσε, «Και ποιος ξέρει; Ίσως φέτος, αυτή η γεύση να σου φέρει τη δική σου ιστορία αγάπης.»
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, η πόρτα του ζαχαροπλαστείου άνοιξε ξαφνικά και ένα κρύο αεράκι ανακατέψαμε με τη ζεστή μυρωδιά της σοκολάτας. Ο νεαρός Αλέξης, με καστανά μαλλιά και ένα φιλικό χαμόγελο, μπήκε μέσα, αναστατώνοντας ελαφρώς τη συγκεντρωμένη Μαρία.
«Παππού, ξέχασες το κινητό σου πάλι!» είπε γελώντας, αφήνοντας τη συσκευή στον πάγκο.
Ο κύριος Στέφανος χαμογέλασε πονηρά.
«Α, τι θα έκανα χωρίς εσένα, Αλέξη! Έλα, να σου γνωρίσω τη Μαρία. Είναι γλυκιά σαν τις σοκολάτες μου!» πρόσθεσε, με αγάπη στη φωνή του.
.jpg)
«Χαίρω πολύ,» είπε, ενώ τα μάτια του Αλέξη της αντανακλούσαν ένα μείγμα περιέργειας και ζεστασιάς.
«Χαίρω πολύ κι εγώ,» απάντησε ο Αλέξης, με λάμψη στα μάτια του. «Βλέπω ότι σου αρέσει το Μπουένο. Καλή επιλογή!»
«Η αλήθεια είναι ότι μόλις άκουσα μια πολύ όμορφη ιστορία γι’ αυτό,» είπε η Μαρία, κοιτάζοντάς τον με ενδιαφέρον.
«Α, ο παππούς και οι ιστορίες του! Ξέρεις, κι εγώ τις αγαπούσα όταν ήμουν μικρός. Ίσως ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε καινούριες ιστορίες μαζί,» πρόσθεσε ο Αλέξης.
Με κάθε λέξη και κάθε γλυκιά μπουκιά, η Μαρία ένιωθε πως ίσως αυτή η μοναδική γεύση δεν είχε μόνο την ιστορία ενός παλιού έρωτα, αλλά και τη σπόρο για μια καινούρια αρχή – μια ιστορία που θα γλυκάνει όχι μόνο το στόμα της, αλλά και την καρδιά της.
ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου