ΠΛΗΣΙΟΝ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΟΙ
Σε πολυκατοικίες σύγχρονες διαμένουμε,
κι όμως ξένοι παραμένουμε.
Καχυποψίες, εγκληματικότητα στις μέρες μας,
Γιατί 'κείνοι αγγλοπρεπείς γίνανε,
και δεν χαιρετάνε ούτε επικοινωνούνε.
Η κοινωνία μας το χαρακτηριστικό της έχει χάσει,
η φιλοξενία είναι μια αρετή ξεχωριστή.
Μούτρα εκείνοι μας κρατάνε,
και μαζί μας δε μιλάνε.
Αν υπήρχε ένας μόνο τρόπος,
να αλλάξουμε την συμπεριφορά του σκότους.
ΣΣ. Στη διάρκεια του μαθήματος της νεοελληνικής λογοτεχνίας της καθηγήτριας Ευτυχίας Αποστολάκη και στο πλαίσιο της δημιουργικής γραφής, ζητήθηκε από τους μαθητές του Β2, του 3ου Γυμνασίου Γλυφάδας, να γράψουν ένα ποίημα με τίτλο «Τόσο κοντά κι όμως ξένοι».
Οι άπειροι αλλά επίμονοι μαθητές ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό και έκαναν την πρώτη τους ίσως απόπειρα να αποτυπώσουν τον προβληματισμό τους σε ποιητική μορφή. Τα πρωτόλεια τους αποτελούν ένδειξη ενδιαφέροντος για νέο εκφραστικό τρόπο και πειραματισμό πάνω στις δυνατότητες τους, που σίγουρα είναι πολλές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου