Στα βήματα του Αισώπου (6)

ΤΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΒΕΛΑΝΙΔΙ ΚΑΙ Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΘΑΜΝΟΣ

Κάποτε σε ένα μεγάλο δάσος κρέμονταν από ένα ψηλό κλαδί μιας βελανιδιάς ένα περήφανο βελανίδι. Κάθε μέρα καμάρωνε για τη θέση του κορόιδευε το μικρό θάμνο που βρισκόταν από κάτω του και μεγάλωνε στη σκιά του. 

Συνεχώς του έλεγε: «Κοίτα με είμαι τόσο ψηλά και βλέπω όλο το δάσος! Όταν πέσω, θα φυτρώσω στο χώμα και θα γίνω και εγώ μία περήφανη ψηλή βελανιδιά. Και πάλι θα γίνω ψηλότερος από εσένα και θα σε κοιτάω από ψηλά». Ο ταπεινός θάμνος του απαντούσε πάντοτε με υπομονή: «Μην υποτιμάς τη θέση μου! Μπορεί να μεγαλώνω χαμηλά και όχι ψηλά, αλλά και το να μεγαλώνει κανείς χαμηλά έχει και αυτό τη δική του αξία». 

Ο καιρός περνούσε και το βελανίδι με το θάμνο μεγάλωναν παράλληλα. Ξαφνικά μία μέρα ξέσπασε στο δάσος μια μεγάλη καταιγίδα και φυσούσε ένας δυνατός άνεμος. Το βελανίδι δεν ανησυχούσε. Ήταν γεμάτο με αυτοπεποίθηση και ανυπομονούσε να πέσει από το δέντρο, για να γίνει βελανιδιά. Τότε ένας κεραυνός χτύπησε το δέντρο του. Το πανύψηλο δέντρο κόπηκε στα δύο και έπεσε στη γη. Μαζί του έπεσε και το βελανίδι. Η επιθυμία του δεν έγινε πραγματικότητα, αφού μόλις έπεσε το δέντρο αυτό κατρακύλησε στο χώμα, μετά μακριά στην πλαγιά και κατέληξε να πέσει στο ποτάμι. Ο μικρός θάμνος όμως δεν κουνήθηκε καθόλου. Έμεινε στη θέση του δυνατός και προστατευμένος από τις καταιγίδες και με τις βαθιές του ρίζες να τον κάνουν να ψηλώνει αργά και σταθερά. 

Πολλές φορές η υπερηφάνεια μας κάνει να υποτιμούμε τους άλλους. Δεν έχει σημασία μόνο το πόσο ψηλά φτάνουμε αλλά και το πόσο βαθιά και σταθερά ριζώνουμε εκεί που βρισκόμαστε.

ΦΩΤΗΣ ΠΥΡΠΥΛΗΣ

ΣΣ. Οι μύθοι του Αισώπου αποτελούν διαχρονικά ένα ευχάριστο και διδακτικό ανάγνωσμα. Μέσα από αυτούς αναδεικνύονται ανθρώπινες αδυναμίες με σκοπό τη διόρθωσή τους. 

Στο πλαίσιο της δημιουργικής γραφής στο μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη, και με αφορμή το μύθο του Αισώπου, στον οποίο ένα ελάφι πλήρωσε με τη ζωή του την ομορφιά του που είχε υπερεκτιμήσει, μαθήτριες και μαθητές της Α’ τάξης, του 3ου Γυμνασίου Γλυφάδας, παρουσιάζουν τις δικές τους ιστορίες, που κάτι έχουν να μας πουν.