ΙΚΑΡΙΑ
Ο Ροβινσώνας Κρούσος άνοιξε
το φλασκί,
έσταξ΄ αέρας κι ας ήταν
η τρύπα κλειστή.
Βρισκόταν σε παραδεισένια άβυσσο,
βρισκόταν σ΄ έρημο νησί.
Είδε μια θεότητα με
γαλάζια ουρά.
Είδε μια ευκαιρία για να
βγάλει φτερά.
Ο αέρας σε παιχνίδι άνισο,
τον καλούσε με λεπτή φωνή.
Ο Οδυσσέας φάνηκε, και
τον περιγελούσε,
ψυχές αγέραστες, που
αυτός παραμελούσε.
Γελούσε.
Διψούσε…
ΣΣ Το ποίημα αυτό δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του πολιτιστικού προγράμματος: «Μικροί Λογοπλάστες», που συντόνιζε η καθηγήτρια Θεοδώρα Μπατίλα.
Ο Ροβινσώνας Κρούσος άνοιξε
το φλασκί,
έσταξ΄ αέρας κι ας ήταν
η τρύπα κλειστή.
Βρισκόταν σε παραδεισένια άβυσσο,
βρισκόταν σ΄ έρημο νησί.
Είδε μια θεότητα με
γαλάζια ουρά.
Είδε μια ευκαιρία για να
βγάλει φτερά.
Ο αέρας σε παιχνίδι άνισο,
τον καλούσε με λεπτή φωνή.
Ο Οδυσσέας φάνηκε, και
τον περιγελούσε,
ψυχές αγέραστες, που
αυτός παραμελούσε.
Γελούσε.
Διψούσε…
ΣΣ Το ποίημα αυτό δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του πολιτιστικού προγράμματος: «Μικροί Λογοπλάστες», που συντόνιζε η καθηγήτρια Θεοδώρα Μπατίλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου