Το άσχημο νέο
Ήταν ένα όμορφο, ηλιόλουστο, Κυριακάτικο πρωινό και η θάλασσα ήταν ήρεμη χωρίς κύματα. Ξαφνικά τα πάντα σκοτείνιασαν και όλα τα ψάρια άρχισαν να τρέχουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Το άσχημο νέο έσκασε σαν βόμβα:
-Ένα πλοίο με πετρέλαιο βυθίστηκε!
Τότε μια γλώσσα μαζί με το μικρό της άρχισαν να κολυμπούν στα βαθιά. Η γλώσσα άρχισε να μονολογεί: « Αχ Παναγίτσα τι κακό ήταν αυτό που μας βρήκε; Πως θα ζήσουμε τώρα; Πάνω που βολευτήκαμε να πρέπει να ξαναψάξουμε για άλλες παραλίες; Αχ Παναγίτσα μου γιατί μας καταριέσαι, τι Σου κάναμε;».
Τον ειρμό της σταμάτησε το μικρό της ψάρι που κολυμπούσε δίπλα της, το οποίο την ρώτησε:
-Μαμά τι είναι το πετρέλαιο;
Τότε η γλώσσα απάντησε: «Το πετρέλαιο είναι ένα ορυκτό, υπάρχει κάτω από τη γη και αν δεν χρησιμοποιείται σωστά προκαλεί πολλές βλάβες. Για να καταλάβεις, τώρα όλα τα ψάρια θα αρχίσουν να μην βρίσκουν τροφή, να αρρωσταίνουν και στο τέλος να πεθαίνουν. Οι άνθρωποι πάλι αντιμετωπίζουν κι αυτοί προβλήματα σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν μπορούν να κολυμπήσουν και να τραφούν από την θάλασσα. Έτσι προκαλούν προβλήματα στο σώμα τους, όπως δερματοπάθεια και δύσπνοια.
-Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε για να γλυτώσουμε; ρώτησε το μικρό ψαράκι.
-Τίποτα, απάντησε η μάνα γλώσσα. Μόνο να κολυμπάμε μέχρι να φτάσουμε σ΄ ένα καθαρό τόπο και να ελπίζουμε πως θα γίνει κάποιο «θαύμα» απ΄ τους ανθρώπους που να εξασφαλίσει τη σωτηρία μας. Μέχρι τότε κολύμπα.
-Μακάρι!
-Μακάρι. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία…
ΜΑΡΙΑ ΣΙΑΠΑΤΟΡΗ
ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία της μαθήτριας στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Β' τάξης της καθηγήτριας Ζαφειρίας Παπαδημητρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου