Βλάπτει ή ωφελεί;

 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Το σχολικό συγκρότημα της Γλυφάδας που στεγάζει το 3ο Γυμνάσιο και το 3ο Λύκειο της πόλης γενικεύει το κύμα των καταλήψεων της περιοχής, αφού είναι το τελευταίο σχολείο το οποίο μετέχει σε αυτόν τον τρόπο διαμαρτυρίας.

Τα αιτήματα των μαθητών του λυκείου, όπως αυτά μνημονεύονται στην φωτογραφία είναι ορθολογικά και αποδεκτά από την κοινωνία. Ο τρόπος που τα προβάλλουν είναι ακραίος και άθελά τους ενισχύει αυτούς που αποφεύγουν να τα υλοποιήσουν.

Η κατάληψη, έσχατη μορφή αγώνα, ξεκίνησε από τους εργαζόμενους στις βιομηχανίες, αφού άπληστοι εργοδότες δεν μπορούσαν να κατανοήσουν με άλλους τρόπους τα προβλήματά τους.

Μορφή αγώνα που υιοθέτησαν στην συνέχεια οι συντεχνίες και οι τοπικές κοινωνίες…

Τα αιτήματα τους ήταν οικονομικά και σχετιζόντουσαν με τις σκληρές συνθήκες εργασίας και τις αμοιβές που ήταν πενιχρές και μόλις επιβίωναν.

Στους μαθητές τα αιτήματα επικεντρώνονται στην ποιοτική προσφερόμενη παιδεία και εκπαίδευση, εφόδια για ευοίωνο μέλλον, προσωπικό και της κοινωνίας.

Ο εργαζόμενος με την κατάληψη περιορίζει το οικονομικό όφελος του εργοδότη. Ο μαθητής με την κατάληψη τι ζημιά προξενεί στην εξουσία;

Οι έχοντες οικονομική άνεση στέλνουν τα παιδιά τους σε ονομαστά ιδιωτικά σχολεία που λειτουργούν απρόσκοπτα χωρίς διακοπές και ολοκληρώνουν το σχολικό πρόγραμμα με τον ρυθμό που παιδαγωγικά είναι λειτουργικό στην αφομοίωση από τους μαθητές. Είναι τα σχολεία που προτιμούν και τα ισχυρά άτομα της πολιτικής εξουσίας (ελίτ), διακομματικά και διαχρονικά. Τα τελευταία 50 χρόνια οι διατελέσαντες πρωθυπουργοί και υπουργοί παιδείας ποτέ δεν εμπιστεύτηκαν για τα παιδιά και τα εγγόνια τους το δημόσιο σχολείο. Γιατί άραγε;

Η κατάληψη υποβαθμίζει το δημόσιο σχολείο και περιορίζει την δυνατότητα ολοκληρωμένης μόρφωσης στους μαθητές του. Επιβάλλεται να γίνει αποδεχτός και να εφαρμοστεί άλλος τρόπος αγώνα, αποτελεσματικός, που να προσφέρει τις ίσες ευκαιρίες μάθησης και στα παιδιά που δεν έχουν την δυνατότητα για ιδιαίτερη μεταχείριση, όπως φροντιστήρια. Να μην υπάρχουν τα προβλήματα από την πλημμελή λειτουργία του σχολείου.

Είναι αναγκαίο

να αξιολογηθούν όλα τα αιτήματα που τίθενται και με σειρά και σταδιακά να προωθούνται με γνώμονα την καλύτερη παιδεία και εκπαίδευση των μαθητών!

Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, όλη η κοινωνία με ευσυνειδησία να απαιτεί από το πολιτικό σύνολο να σχεδιάσει και να υλοποιήσει το σχολείο του μέλλοντος. Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν προσφέρεται για κομματικές αντιπαραθέσεις.

Να αναγκαστούν τα κόμματα να πολιτεύονται βλέποντας την επόμενη γενιά και όχι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Για να επιτευχθεί πρέπει η κοινωνία να αφυπνιστεί και να μην λειτουργεί με εφήμερη μνήμη. Τότε η φωνή του Λαού γίνεται οργή του Θεού στο κατεστημένο που θέλει να δημιουργεί ημιμαθείς πολίτες ελεγχόμενους και υποτακτικούς στην θέλησή του.