Μία φορά και έναν καιρό ζούσαν τρία αδέλφια μαζί με τον παππού τους στο σπίτι τους. Δυστυχώς τα τρία αδέλφια είχαν χάσει από πολύ μικρή ηλικία τους γονείς τους από ένα τροχαίο δυστύχημα. Ξημερώνοντας τα τρία αδέλφια κάθισαν να φάνε πρωινό και ο παππούς τους είπε ότι αφού τελειώσουν με το φαγητό να έρθουν στο σαλόνι, διότι θέλει να τους δώσει κάτι. Τελείωσαν το πρωινό τους, και πήγαν και κάθισαν στον καναπέ απέναντι από την πολυθρόνα του παππού και περίμεναν ανυπόμονα να τους αποκαλύψει τι ήθελε να τους δώσει. Μετά από λίγο είδαν τον παππού να βγαίνει από το δωμάτιό του κρατώντας τρία βιβλία. Τα παιδιά απόρησαν αλλά ο παππούς με ένα τεράστιο χαμόγελο έκατσε στην πολυθρόνα του και ξεκίνησε να τους εξηγεί τι ήταν αυτά τα βιβλία. Τους είπε ότι του τα έδωσε η γιαγιά του, όταν ήταν αυτός μικρός και πως όταν φτάσουν τα γενέθλια του καθενός, θα τους δώσει το δικό τους βιβλίο ως δώρο.
Μετά από αρκετό καιρό τα τρία παιδιά είχαν πάρει όλα το δικό τους βιβλίο και είχαν αποφασίσει να αρχίσουν να τα διαβάζουν. Καλοκαίρι πλέον καθίσανε έξω στο ξύλινο τραπέζι της αυλής και άρχισαν το διάβασμα. Όμως όταν το πρώτο παιδί ολοκλήρωσε το διάβασμα, άφησε κάτω το βιβλίο του και ήταν στεναχωρημένο, διότι το βιβλίο του είχε μια πολύ ωραία ιστορία, όμως δεν είχε τέλος. Ύστερα τα άλλα δύο παιδιά τελείωσαν και αυτά τα δικά τους βιβλία και συζήτησαν το γεγονός ότι κανενός το βιβλίο δεν είχε τέλος. Αντιθέτως τελείωνε απότομα σε σημείο που δεν έβγαζε νόημα, γιατί υπήρχε η ιστορία. Απογοητευμένα τα παιδιά αποφάσισαν να μην μιλήσουν στον παππού για το θέμα, διότι δεν ήθελαν να τον στεναχωρήσουν, λέγοντάς του ότι απογοητεύθηκαν, καθώς και τα βιβλία θα είχαν σίγουρα τεράστια συναισθηματική αξία για τον ίδιο. Ο καιρός περνούσε και τα παιδιά μεγάλωναν και άρχισαν να έχουν τις δικές τους ζωές και όπως όλοι και αυτοί άρχισαν να περνάνε προβλήματα μέσα στην καθημερινότητά τους. Κάθε φορά που ένιωθαν στεναχωρημένα διάβαζαν το βιβλίο τους και θυμόντουσαν τον αγαπημένο τους παππού. Μέχρι που τα παιδιά άρχισαν να καταλαβαίνουν γιατί ο παππούς τούς έδωσε αυτά τα βιβλία. Το περιεχόμενο των ιστοριών που είχαν τα βιβλία ήταν η ζωή ανθρώπων που άλλαζε μεγαλώνοντας, η αντίληψή τους που έβλεπαν τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο από αυτό που είχαν μικροί, οι διαφορετικές έννοιες και συνήθειες που είχαν μέχρι και τα προβλήματα που περνούσαν. Έτσι τα παιδιά κατάλαβαν ότι ο παππούς τους έδωσε τα βιβλία, ώστε να τους δίνει κουράγιο στην υπόλοιπη ζωή τους και να τους δείξει ότι αυτά τα ίδια έπρεπε να συμπληρώσουν το τέλος στα βιβλία που τους έδωσε με την πείρα της ζωής τους.
ΔΑΝΑΗ ΜΑΝΑΛΗ
ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία της μαθήτριας στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης, της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου