Η εφηβεία

 … ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ (2)

  της Στέλλας Καρατζόγλου*

 Η μάχη του ατόμου στην εφηβεία είναι μία μάχη με πολλά ανοιχτά μέτωπα (αλλαγές στο βιολογικό, γνωστικό, ψυχολογικό, κοινωνικό και πνευματικό επίπεδο), τα οποία ο έφηβος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, μιας και δεν διαθέτει ακόμη όλα τα απαραίτητα εφόδια για κάτι τέτοιο. Σε αυτή τη μάχη ο γονέας χρειάζεται να τροποποιήσει το έργο της μέχρι τότε διαπαιδαγώγησης, ούτως ώστε να βοηθήσει στις αλλαγές που φέρνει η εφηβεία. Είναι σημαντικό ο γονέας να παραμένει δίπλα στον έφηβο υποστηρικτικά και όχι να του δημιουργεί περαιτέρω προβλήματα στην καθημερινή του ζωή.  

   Η ανεξαρτησία από τους γονείς, ζητά από τους γονείς να δίνουν σταδιακά ολοένα και περισσότερες πρωτοβουλίες και ελευθερίες τους αναδυόμενους ενηλίκους που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Οι γονείς λοιπόν, χρειάζεται να ενθαρρύνουν και να υπενθυμίζουν στον νέο να συμπεριφέρεται σεβόμενος τους κανόνες και τη δομή της οικογένειας που έχουν χτίσει σε συνεργασία. Ο έφηβος χρειάζεται να εξοικειωθεί με τη σημασία της υπεύθυνης συμπεριφοράς. Επιπλέον, είναι σημαντικό να εξηγήσουν τι είναι ασφαλές, τι επιτρέπεται και τι όχι. Τα δυσάρεστα και ακίνδυνα, φαινομενικά,  δεδομένα είναι τα πιο επωφελή για τον έφηβο. Κυριολεκτικά, το πάθημα γίνεται μάθημα. 

   Θεωρείται πολύ βοηθητικό να ενθαρρυνθεί η συναισθηματική σπίθα που έχει ο έφηβος και η οποία τον τροφοδοτεί με δημιουργικότητα, καινοτομία και πάθος για ζωή. Ο γονέας δεν μπορεί να αποτρέψει τις διακυμάνσεις του συναισθήματος του εφήβου αλλά μπορεί να μάθει στον έφηβο να αναγνωρίζει αυτό το συναίσθημα και στη συνέχεια να το διαχειρίζεται και να το ρυθμίζει. Αυτό προϋποθέτει φυσικά τη διαχείριση του συναισθήματος από τον ίδιο τον ενήλικα. Δεν είναι δυνατόν ο ενήλικας να ζητά από τον έφηβο κάτι που δεν του έχει διδάξει να κάνει. Αυτό θα οδηγήσει αποκλειστικά σε περαιτέρω εκνευρισμό και χάσμα απόψεων μεταξύ του εφήβου και του γονέα. Το ζητούμενο λοιπόν είναι η παροχή χρόνου στον έφηβο να εκτελέσει και να εκτονώσει το συναίσθημά του χωρίς να δημιουργηθούν περαιτέρω προβλήματα στην επικοινωνία. Οι έφηβοι δεν παύουν να είναι «μικροί» ενήλικες.

   Το κλειδί πέραν της διάθεσης για παροχή βοήθειας είναι η ενσυναίσθηση, και η παροχή χρόνου και χώρου στον νεαρό ενήλικα. Είναι σημαντικό ο νέος να εξελίσσεται μέσω της καθοδήγησης και της ασφάλειας που παρέχει ο γονέας ακριβώς γι αυτό τον σκοπό. Αγαπητέ γονέα, θυμήσου πόσο δύσκολο ήταν και για εσένα να ανταπεξέλθεις σε όλες αυτές τις απαιτήσεις στην εφηβική σου ηλικία. Δείξε κατανόηση και στάσου δίπλα στον έφηβο που μεγαλώνεις. Μην πιέζεις καταστάσεις διότι η βόμβα θα σκάσει τραυματίζοντας και τα δικά σου χέρια. 

...................................

*Η Στέλλα Καρατζόγλου είναι Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών/εφήβων και ενηλίκων, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αθηνών και ειδικευμένη στη Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία (CBT).