100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή

 ΜΝΗΜΗ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΩΝ ΠΑΤΡΙΔΩΝ

Το παρατεταμένο και θερμό χειροκρότημα από τους θεατές, κυρίως γονείς και μαθητές από το 3ο Γυμνάσιο Γλυφάδας, πιστοποίησαν ως επιτυχημένη την εκδήλωση του σχολείου για την θλιβερή επέτειο της Μικρασιατικής καταστροφής. Βεβαιώθηκε η πολύμορφη λειτουργική δομή της εκδήλωση καθώς και η άριστη απόδοσή από τους μαθητές.

Ένας συνδυασμός λογοτεχνικών αφηγήσεων, θεατρικών σκηνών, τραγουδιών, χορών, με παράλληλη προβολή αρχειακού φωτογραφικού υλικού σε ταξίδεψε στον Ελληνισμό της Μικρασίας στις αρχές του 20ου αιώνα.    

Μετέφεραν την ρωμιοσύνη της Ιωνίας που κέντρο της ήταν η Σμύρνη, τότε, πριν τα γεγονότα, που υπήρχε συμβίωση των εθνοτήτων που την συνέθεταν. Η πλειοψηφούντες  Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Εβραίοι και οι Λατίνοι με τους Οθωμανούς. Ήταν μια πόλη που η κοινωνία της ευημερούσε και το φανέρωσαν τα κεφάτα τραγούδια που αναφέρονται στην χαρά και στην αγάπη. Το πιστοποιούσαν τα θαυμάσια οικήματα και κυρίως τα κοινωφελή που ήταν δημιουργήματα της ελληνικής κοινότητας και υπηρετούσαν την πολιτισμική της ταυτότητα.

Τα ευχάριστα γεγονότα τα διαδέχεται ο σκεπτικισμός με την άφιξη στην Σμύρνη του Ελληνικού εκστρατευτικού σώματος με εντολή της Κοινωνίας των Εθνών (πρόδρομος του ΟΗΕ) για να περιορίσει την Ιταλική διείσδυση και να προστατεύσει τις εθνότητες. Ο λανθασμένος χειρισμός των γεγονότων από την Ελληνική Διοίκηση διαστρέβλωσε τις προθέσεις της Ελληνικής παρέμβασης δημιουργώντας εντάσεις και σκεπτικισμό στον οθωμανικό πληθυσμό.

Ακολουθεί η Μικρασιατική καταστροφή με τον ξεριζωμό των Ρωμιών από τη γη της Ιωνίας μετά από 4.000 χρόνια συνεχούς παρουσίας. Η οργή των Τούρκων έπεσε τόσο στις υποδομές με την καταστροφή και την λεηλάτησή τους, όσο και στους αμάχους, οι οποίοι αντίκρισαν δύο επιλογές τον θάνατο ή την προσφυγιά. Η Σμύρνη καιγόταν και οι άμαχοι στο έλεος των δολοφονικών τούρκικων ορδών και της απάνθρωπης αδιαφορίας μέρους των ευρωπαίων (Άγγλοι, Γάλλοι και Ιταλοί, οι δε Γερμανοί καθοδηγούσαν τους τούρκους).

Όσοι σώθηκαν ήλθαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, για ένα νέο ξεκίνημα. Οι θύμησες από τις αλησμόνητες πατρίδες έντονες. Τα τραγούδια επηρεάστηκαν, άλλαξαν, έγιναν λυπητερά, νοσταλγικά… Η μνήμη της Σμύρνης, του Αιβαλιού, της Εφέσου, της Φώκαιας, της Περγάμου της κάθε πόλης και χωριού, 100 χρόνια μετά συνεχίζεται από τους απογόνους!

Μια καταστροφή που μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν οι ελλαδίτες πολιτικοί που βρέθηκαν στην εξουσία της Ελλάδας τα κρίσιμα χρόνια, το διεθνές πολιτικό σκηνικό, αυτό που ορίζει καταστάσεις, είχαν την ικανότητα να το χειριστούν να το κατανοήσουν και να δράσουν για το καλύτερο της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Το αντιμετώπισαν ως υπόθεση εσωτερικής κατανάλωσης που θα τους εξασφάλιζε την αναρρίχηση και την διατήρηση στην εξουσία. Οι άθλιοι πολιτικοί ανέδειξαν και την μέτρια στρατιωτική ηγεσία… με τα θλιβερά αποτελέσματα. 

H εκδήλωση, «100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή», παρουσιάστηκε στο δημοτικό θέατρο «Μελίνα Μερκούρη», την Τετάρτη 25 Μαΐου.  Την επιμελήθηκαν οι καθηγήτριες: Δοκοπούλου Αικατερίνη, Μπατίλα Θεοδώρα, Σάββα Βασιλική (χορωδία-ορχήστρα) και Γεωργακάκη Χρύσα (χορευτικό). Η χορωδία του σχολείου πλαισιωμένη με μαθητική ορχήστρα απέδωσε άριστα τα απαιτητικά τραγούδια που ντύσαν μελωδικά την γιορτή καθώς και ο χορευτικός όμιλος του σχολείου με την χορευτική δεξιότητα των μελών του ανέδειξε την λεβαντιά και την χάρη της μικρασιατικής ρωμιοσύνης.