Προσευχή και αλληλεγγύη

 ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΪ ΝΙΚΟΛΑ

Σε ένα μικρό νησί, η ζωή ήταν δύσκολη, ιδιαίτερα όταν οι καιρικές συνθήκες εμπόδιζαν τους ψαράδες να βγουν για μεροκάματο. Οι κάτοικοι υπέφεραν από την πείνα, αλλά δεν εξέφραζαν τα παράπονά τους. Ο Ανέστης, ένας από τους ψαράδες, προσφέρθηκε να βοηθήσει: «Δώστε μου ένα καράβι και θα φροντίσω εγώ να φέρω αυτό που πρέπει».

Παρά τις προσπάθειές του, δεν κατάφερε να βρει ψάρια. Απελπισμένος και μακριά από το χωριό του, προσευχήθηκε με δάκρυα: «Άγιε μου Νικόλα, σε παρακαλώ, δώσε μου τη δύναμη να βοηθήσω το χωριό μου. Τόσες ψυχές εξαρτώνται από αυτό».

Εξαντλημένος από τις ώρες ψαρέματος χωρίς αποτέλεσμα, ο Ανέστης σήκωσε το βλέμμα του και είδε έναν ψαρά σε καΐκι κοντά στο δικό του. «Όλα καλά;» τον ρώτησε. «Χρειάζομαι βοήθεια, δεν χωράω από τα ψάρια», απάντησε ο άλλος, που φαινόταν συνομήλικός του. Ο Ανέστης, ανακτώντας τις δυνάμεις του, έσπευσε να βοηθήσει τον άγνωστο ψαρά. Μαζί έριξαν ξανά τα δίχτυα, και το θαύμα έγινε: τα δίχτυα γέμιζαν συνεχώς με ψάρια. Επανέλαβαν τη διαδικασία, γεμίζοντας τον τόπο με ψάρια. «Τι λες, φτάνουν για το χωριό;» ρώτησε ο ψαράς. «Μωρέ, φτάνουν και περισσεύουν», απάντησε ο Ανέστης, αλλά αναρωτήθηκε πώς ο άγνωστος γνώριζε για την ανάγκη του χωριού. Γύρισε το κεφάλι του, αλλά ο ψαράς είχε εξαφανιστεί. Συγκλονισμένος, γονάτισε και είπε: «Δοξασμένο το όνομά Σου».

Επιστρέφοντας στο χωριό, οι κάτοικοι τον υποδέχθηκαν ως ήρωα. Ο ίδιος, όμως, γνώριζε ότι η βοήθεια του Αγίου Νικολάου ήταν καθοριστική. Όταν μια παρόμοια κρίση ξαναχτύπησε το χωριό, ο Ανέστης προσευχήθηκε ξανά, και ο Άγιος επανέλαβε το θαύμα του. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, ο Ανέστης έχτισε ένα εκκλησάκι προς τιμήν του Αγίου Νικολάου και κάθε χρόνο, την ημέρα της εορτής του, το χωριό συγκεντρωνόταν εκεί για να τιμήσει τη χάρη

Ο Ανέστης παρέμεινε για πάντα στον τόπο του, φροντίζοντας και αγαπώντας τους πάντες όπως την οικογένειά του. Η αφοσίωσή του και η πίστη του στον Άγιο Νικόλαο ενέπνευσαν το χωριό, δημιουργώντας έναν δεσμό που κράτησε γενιές. Το εκκλησάκι που έχτισε έγινε σύμβολο ελπίδας και πίστης, υπενθυμίζοντας σε όλους τη δύναμη της προσευχής και της αλληλεγγύης.

ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ