Ο Δεκάλογος του Πατριωτισμού
Του Γρηγορίου Ξενόπουλου*
Πρόβλημα των συζητήσεων και της πολιτικής αντιπαράθεσης είναι οι ελλείψεις που παρατηρούνται στον ορισμό της έννοιας πατρίδα. Η σύγχυση που δημιουργείται γεννά παθογένειες που εκφράζονται κυρίως με άγονες αντιπαραθέσεις που καλλιεργούν τον φανατισμό και τις ακρότητες.
Στους παροξυσμούς, του προβλήματος, έχουν εκδηλωθεί με διχασμούς της κοινωνίας και κατ΄ επέκταση με εμφύλιες διαμάχες που έχουν δοκιμάσει αρνητικά τον τόπο και τους ανθρώπους του.
Τον πατριωτισμό, την αγάπη προς την πατρίδα, έθεσε σε ορθό πλαίσιο, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, το 1911. Αντιλαμβανόμενος τον επερχόμενο διχασμό της Ελληνικής κοινωνίας με τα δεινά που προκάλεσε, με κατάληξη την Μικρασιατική καταστροφή.
Δεκάλογος διαχρονικά επίκαιρος για την διάκριση του αληθινού πατριωτισμού από αυτόν που φορά προσωπείο…
1. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος βρίσκεται πολύ μακριά από τους λόγους, τα ζήτω, τις σημαίες, τις μουσικές, τα κανόνια.
2. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος δεν είναι η συγκίνησις της στιγμής, που σβήνει σαν την σπίθα. Είναι ένα βαθύ ποτάμι, που κυλάει βουβό.
3. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος είναι - σαν κάθε αγάπη - έργο, θυσία. Σκοπός της είναι να κάμει την πατρίδα σου μεγάλη.
4. Το μεγαλείο της πατρίδος δεν το κάνουν ούτε οι πολλοί τόποι, ούτε τα πολλά εκατομμύρια των ανθρώπων της. Το κάνουν η μόρφωσις, η εργατικότητα, η ευτυχία και το μεγαλείο των ανθρώπων της.
5. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος όχι μόνο δεν γεννά μίσος για τις άλλες πατρίδες, αλλά και ζητεί πρώτα απ' όλα να σεβέσαι και το ξένο πατριωτισμό. Καμία πατρίδα δεν είναι απολύτως ανώτερη από τις άλλες. Για σένα είναι ανώτερη η δική σου, για τον ξένο η δική του. Όπως για τον εαυτό σου, έτσι και για την πατρίδα σου, ποτέ μην επιδοκιμάζεις να αδικεί τις άλλες πατρίδες.
6. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος - δηλαδή ενός μικρού μέρους της ανθρωπότητος - υποχωρεί όπου έρχεται εις σύγκρουσιν με την αληθινή αγάπη όλης της ανθρωπότητος. Όπως δεν σ' εμποδίζει να εκτιμάς ή να αγαπάς ξένους, έτσι δεν σ' εμποδίζει - σε συμβουλεύει μάλιστα να πολεμείς και να μισείς πολλούς ανθρώπους της πατρίδος σου αν είναι κακοί. Και την πατρίδα σου να την φαντάζεσαι πώς την αποτελούν πολύ περισσότερο οι πολλοί, οι πτωχοί, ο λαός, όσοι εργάζονται και υποφέρουν πολύ και απολαύουν λίγο ή διόλου, παρά οι ολίγοι, εκείνοι που απολαύουν χωρίς να εργάζονται.
7. Πολύ μεγαλύτερη αγάπη για την πατρίδα από το να σκοτωθείς γι' αυτή, είναι να ζήσεις γι' αυτή. Ν' αφιερώσεις όσο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου μπορείς (όλο είναι αδύνατο) γι' αυτή.
8. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος αρχίζει από την αγάπη του εαυτού σου, την αγάπη που σε κεντρίζει να γίνεσαι ολοένα καλύτερος και ανώτερος, ν' ανεβαίνεις ολοένα περισσότερο στο ψηλό και απότομο βουνό του μεγαλείου.
9. Το φύτευμα δένδρων ωφελεί την πατρίδα σου και σένα. Το ξερίζωμα, όμως, της αμάθειας, της κουταμάρας, των σκουριασμένων ιδεών ακόμα περισσότερο ωφελεί την πατρίδα σου, σένα μπορεί συνήθως να σε βλάψει. Όσο πόλεμο κι αν σου κάνουν η αληθινή αγάπη της πατρίδος είναι να ξεριζώνεις, όπου χρειάζεται.
10. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος είναι ένα από τα πιο ευγενικά αισθήματα της καρδίας. Γι' αυτό ίσως και σπάνιο. Η ψεύτικη αγάπη της πατρίδος είναι από τα πιο πρόστυχα. Γι' αυτό ίσως και πολύ συχνό.
...............................
*Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος (9 Δεκεμβρίου 1867 − 14 Ιανουαρίου 1951) ήταν μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων. Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στις 9 Απριλίου 1911 στο περιοδικό «Η Διάπλασις των Παίδων», στο οποίο διετέλεσε αρχισυντάκτης (1896 – 1948) και υπέγραφε τα κείμενά του με το ψευδώνυμο "Φαίδων".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου