Ογκολογικό Νοσοκομείο Παίδων «Ελπίδα»

ΝΟΙΩΘΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΣΧΟΝΤΑ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ

Τα παιδιά της ομάδας εθελοντισμού και περιβάλλοντος του 3ου Γυμνασίου Γλυφάδας επισκέφτηκαν το Ογκολογικό νοσοκομείο Παίδων «Ελπίδα» ώστε να ενημερωθούν σχετικά με την εθελοντική προσφορά μυελού των οστών η οποία μπορεί να φανεί τόσο χρήσιμη σε ένα άρρωστο παιδί ώστε να του σώσει την ζωή.

Σύμφωνα με την ομιλήτρια η μεταμόσχευση μπορεί να γίνει πάρα πολύ εύκολα ,απλά και ανώδυνα με τοπική αναισθησία ή σαν να δίνει κάποιος αίμα. Μετά από ένα διάστημα 2-3 μηνών μαθαίνει αν είναι συμβατός με κάποιο παιδί. Σύμφωνα με το βίντεο που παρακολουθήσαν τα συναισθήματα κάποιου όταν μαθαίνει ότι θα δώσει σε κάποιον άνθρωπο μια δεύτερη ευκαιρία για ζωή αισθάνεται σαν να αποκτά ο ίδιος μια οικογένεια ή να διευρύνει την οικογένειά του.

Κάποιος μπορεί να γίνει δότης από την ηλικία των 18 μέχρι και 50-55 ετών. Τα αποθέματα μυελού των οστών όπως και αίματος στην Ελλάδα είναι ελάχιστα γι’ αυτό και πολλές φορές αναγκαζόμαστε να ζητάμε από άλλες χώρες όπως την Γερμανία. Τα χρήματα που πληρώνει κάθε ταμείο όταν ψάχνει συμβατό μυελό των οστών ή αίμα για κάποιον ασθενή είναι πάρα πολλά( 15.000 ευρώ  σε κάθε ευρωπαϊκή τράπεζα και 30.000 δολάρια για  κάθε αναζήτηση σε παγκόσμια τράπεζα). 

Αν κάποιος βρεθεί συμβατός πηγαίνει στο νοσοκομείο αυτό και ακολουθεί μια συγκεκριμένη  διαδικασία με την οποία το μόσχευμα του δότη μεταφέρεται στο σώμα του ασθενή. Σύμφωνα με μετρήσεις το 75% των παιδιών με καρκίνο καταφέρνουν και γίνονται καλά .

Το νοσοκομείο έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό αφού είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να μην θυμίζει νοσοκομείο αλλά να παραπέμπει σε αεροδρόμιο. Μέσα στο νοσοκομείο λειτουργεί και σχολείο για όλες τις τάξεις αφού εκεί φιλοξενούνται παιδιά όλων των ηλικιών. Με αυτόν τον τρόπο δεν χάνουν την επαφή τους με το σχολείο αλλά συνεχίζουν κανονικά τα μαθήματά τους. Οι πιο δύσκολες ηλικίες που φιλοξενούνται είναι αυτές της εφηβείας. 

Το πιο μεγάλο πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν τα παιδιά τα οποία γίνονται καλά και επιστρέφουν στην κανονική τους ζωή από το νοσοκομείο είναι η κοροϊδία και η λάθος αντιμετώπιση από τους συμμαθητές τους οι οποίοι δεν γνωρίζουν την περιπέτεια αυτών των παιδιών. Στο τέλος είδανε και κάποια παιδιά του νηπιαγωγείου τα οποία έκαναν μάθημα στη τάξη τους έχοντας πάντα μαζί τους την χημειοθεραπεία τους. Πολλά παιδιά για να γίνουν καλά χρειάζονται χημειοθεραπείες, εγχειρήσεις ή ακτινοβολίες που κάνουν πολύ αδύναμο το ανοσοποιητικό τους σύστημα και έτσι είναι πολύ ευάλωτα σε ιώσεις.

Μετά από αυτή την επίσκεψη όλοι καταλάβανε οι μαθητές ότι  πρέπει να είμαστε χαρούμενοι που είμαστε υγιείς. Ωστόσο αν αυτό δεν υπάρχει δεν μπορούμε να ζήσουμε καλά. Αντίθετα όλα τα άλλα κάποια στιγμή θα καταφέρουμε να τα πετύχουμε και δεν πρέπει να ανησυχούμε.

ΜΑΡΙΑ ΣΙΑΠΑΤΟΡΗ