ΑΥΓΟΥΣΤΕ ΑΣ ΓΝΩΡΙΣΤΟΥΜΕ…
Φοράει σαγιονάρες, μπλουζάκια με φοίνικες και κουβαλάει πάντα ένα καπέλο με ξέφτια απ’ τον ήλιο.
Μοιάζει με τον Ιούλιο — αλλά είναι ένα κλικ παραπάνω. Λίγο πιο ξεκούραστος, λίγο πιο ώριμος… σαν μεγάλος αδερφός του.
Κι ενώ εμείς ετοιμαζόμαστε να επιστρέψουμε, εκείνος συνεχίζει τις διακοπές του.
Στρώνει πετσέτα στο ίδιο σημείο κάθε μέρα, βουτάει στη θάλασσα όταν έχει λιγότερο κόσμο και πίνει βυσσινάδα σε ποτήρι με καλαμάκι.
Για εμάς τα παιδιά, ο Αύγουστος είναι το τέλος και η αρχή μαζί.
Κάπου στο βάθος ξέρεις ότι πλησιάζει ο Σεπτέμβρης — αλλά δεν σε νοιάζει ακόμη.
Γιατί ο Αύγουστος σε κρατάει στην αγκαλιά του λίγο παραπάνω.
Για τους μεγαλύτερους;
Είναι ο μήνας που οι ρυθμοί χαμηλώνουν.
Η πόλη αδειάζει, τα mails σπάνια απαντιούνται αμέσως, και όλοι λένε τη φράση:
«Ας το δούμε από Σεπτέμβρη…»
Όμως ο Αύγουστος δεν κάθεται μόνο να χαλαρώνει.
Στο πίσω μέρος του νου του, αρχίζει να προετοιμάζεται για τον τρύγο.
Περπατάει μέσα στ’ αμπέλια, ψηλαφεί τα τσαμπιά με προσοχή,
και γεύεται τις πρώτες γλυκές, ώριμες σταγόνες του σταφυλιού.
Βλέπει το φως να αλλάζει. Οι μέρες μικραίνουν λίγο.
Τα χρώματα γίνονται πιο βαθιά – βυσσινί, κεχριμπαρένια, μωβ.
Ο αέρας μυρίζει ζεστή γη, χυμό και υποσχέσεις.
Ο Αύγουστος, λοιπόν, δεν βιάζεται.
Μιλάει αργά, περπατάει ξυπόλυτος και λέει «ναι» σε ένα ακόμα παγωτό.
Δεν κρατάει ρολόι, αλλά μετράει τις μέρες με ηλιοβασιλέματα και γουλιές φρεσκοπατημένου μούστου.
Κι όταν φτάσει στο τέλος του, δεν λέει αντίο.
Απλώς χαμογελάει, σου κλείνει το μάτι και λέει: ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα σύντομα θα ξαναβρεθούμε και να θυμάσαι πάντα να γεύεσαι τη ζωή!!!
ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου