ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

  ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ

"Η Παναγία είναι η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των πικραμένων, το ραβδί των τυφλών, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, η μάνα των ορφανεμένων. (...)

Μονάχα στην Ελλάδα προσκυνιέται η Παναγία με τον πρεπούμενο τρόπο δηλαδή με δάκρυα με πόνο και ταπεινή αγάπη. Γιατί η Ελλάδα είναι τόπος πονεμένος, χαροκαμένος, βασανισμένος από κάθε λογής βάσανο. Κι από τούτη την αιτία το έθνος μας στα σκληρά τα χρόνια  βρίσκει παρηγοριά και στήριγμα στα αγιασμένα μυστήρια της ορθόδοξης θρησκείας μας, και παραπάνω από όλα στο Σταυρωμένο το Χριστό  και στη χαροκαμένη μητέρα του, που πέρασε την καρδιά της σπαθί δίκοπο.

Σε άλλες χώρες τραγουδάνε την Παναγιά με τραγούδια κοσμικά, σαν νάναι καμιά φιληνάδα τους, μα εμείς την υμνολογούμε με κατάνυξη βαθειά, θαρρετά μα με συστολή, με αγάπη μα και με σέβας, σαν μητέρα μας μα και σαν μητέρα του Θεού μας. Ανοίγουμε την καρδιά μας να τη δει τι έχει μέσα και να μας συμπονέσει. (...) 

Οι γυναίκες μας είναι στολισμένες με το όνομά της, τα βουνά μας, οι κάμποι, τα νησιά, τ' ακροθαλάσσια είναι αγιασμένα από τα ξωκκλήσια της, τα καράβια μας έχουν γραμμένο  απάνω στη μάσκα και στην πρύμη το γλυκύτατο όνομά της".

[Αποσπάσματα από το κείμενο του Φώτη Κόντογλου, "Επί σοι χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις"] 

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ βρίσκεται ΕΔΩ