ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΕΤΡΑΔΙ
Κάποτε ζούσε ένα κορίτσι με μαύρα μαλλιά και γαλανά μάτια σε μια μεγάλη πόλη. Ήταν το δεύτερο από τα τρία παιδιά της οικογένειας. Η μητέρα της εργαζόταν ως γραμματέας στο οφθαλμιατρείο του πατέρα της. Ζούσαν μια ήρεμη ζωή γεμάτη αγάπη και θαλπωρή. Το κορίτσι καθημερινά πηγαινοερχόταν στο σχολείο της παρέα με άλλες συμμαθήτριες της πρώτης Λυκείου.
Μια μέρα που επέστρεφε από το σχολείο, άλλαξε πορεία και πήγε προς το μεγάλο ποτάμι της πόλης. Έκατσε κάτω από την σκιά ενός πλάτανου να δροσιστεί μιας και είχε μπει ο Ιούνιος. Παρασυρμένη από τη φύση άρχιζε να παίζει στα δάκτυλά της τα βοτσαλάκια που βρισκόντουσαν στις όχθες του ποταμού. Μια απότομη κίνησή της, όμως έκανε να πέσει στο νερό το ασημένιο της βραχιόλι. Πανικοβλήθηκε. Έτρεξε αμέσως να το βρει. Ευτυχώς δε δυσκολεύτηκε. Ξαφνικά γούρλωσε τα μάτια από ενθουσιασμό, διότι μαζί με το βραχιόλι ένιωσε να αγγίζει και κάτι άλλο. Ήταν ένα παράξενο πετράδι σε σχήμα καρδιάς. Το έβαλε στην τσάντα της και έφυγε τρέχοντας για το σπίτι της.
Το βράδυ όταν όλοι είχαν κοιμηθεί συνέβη κάτι μαγικό, όλο το δωμάτιό της φώτισε από το πετράδι. Όταν το πήρε στα χέρια της, η ζωή της γύρισε 100 χρόνια πίσω, τότε που οι πρόγονοί της έζησαν το διωγμό, τη φτώχεια και την πείνα. Μέσα σε λίγα λεπτά είδε όλες τις κακουχίες που πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι στην ίδια πόλη που ζούσε τώρα εκείνη. Ξένος λαός εισέβαλε στην περιοχή και εκατοντάδες στρατιώτες τους έδιωχναν προκειμένου να σωθούν από τους βομβαρδισμούς. Ήταν σαν ένα όνειρο. Δυστυχώς ήταν πραγματικά γεγονότα του παρελθόντος. Θλίψη και πόνος είχαν κυριεύσει την ψυχή της. Ήθελε αμέσως να ξεχάσει ότι είδε και να γυρίσει στο σήμερα. Γι΄ αυτό έβαλε χωρίς δεύτερη σκέψη το πετράδι στη θέση του και πρωί - πρωί, πριν καν ξημερώσει το πέταξε πάλι μέσα στο ποτάμι.
Τίποτα δεν θύμιζε τις τρομακτικές σκηνές που είχε δει. Συνειδητοποίησε πως είναι πολύ εύκολο να χάσει κανείς τα πάντα και να βρεθεί ο καθένας στην θέση των προγόνων της. Η τύχη όμως η δική της, ήταν μεγάλη, αφού η μοίρα την είχε προορίσει να ζήσει σε έναν κόσμο ειρηνικό γεμάτο αγάπη και κατανόηση.
Έτσι η μικρή μας ηρωίδα μεγάλωσε, έκανε οικογένεια και με πόνο ψυχής εξιστορούσε στα παιδιά της όσα είχε μάθει εκείνο το μαγικό βράδυ. Κανείς λοιπόν δεν πρέπει να θεωρεί τα αγαθά που μας προσφέρει η ζωή σαν δεδομένα.
ΑΓΑΠΗ ΝΤΕΛΗ
ΣΣ. Το κείμενο αυτό αποτελεί εργασία της μαθήτριας στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α' τάξης της καθηγήτριας Γεωργίας Αλειφέρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου